Piper PA-32 Cherokee Six

Piper PA-32
(dane wersji PA-32-300 Cherokee Six E)
	; Piper PA-32-300
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Piper Aircraft
Typ	samolot turystyczny
Konstrukcja	jednosilnikowy, metalowy dolnopłat
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	6 grudnia 1963
Lata produkcji	1965–2007
Liczba egz.	7 842+
	Dane techniczne
Napęd	1 × silnik boxer Lycoming IO-540-K1A5
Moc	225 kW (300 KM)
	Wymiary
Rozpiętość	10,00 m
Długość	8,40 m
Wysokość	2,40 m
Powierzchnia nośna	16,5 m²
	Masa
Własna	811 kg
Startowa	1542 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	280 km/h
Prędkość przelotowa	272 km/h
Prędkość wznoszenia	5,3 m/s
Pułap	4950 m
Zasięg	1361 km
	Dane operacyjne
	Liczba miejsc
	5 (opcjonalnie 6)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piper PA-32 – seria sześcio/siedmioosobowych, lekkich samolotów produkowana przez amerykańskie przedsiębiorstwo Piper Aircraft w latach 1965–2007^[1]^[2].

Piper PA-32-260 Cherokee Six z 1968 roku

Rozwój

Produkcję serii PA-32 rozpoczęto od 260-konnego PA-32-260 Cherokee Six, który był sześcioosobową (lub siedmioosobową) wersją Piper PA-28 Cherokee^[1]^[2].

Cherokee Six i jego następcy mieli bagażnik umieszczony pomiędzy silnikiem a kabiną pilota, oraz duże, podwójne drzwi ułatwiające wsiadanie pasażerom^[1]^[2].

PA-32-300

Wielu pilotów sądziło, że silnik generujący 260 KM jest za słaby dla Cherokee Six, dlatego 27 maja 1966 roku Piper uzyskał certyfikat FAA, który pozwolił na zastosowanie nowej, 300-konnej jednostki. Mocniejsza wersja otrzymała oznaczenie PA-32-300. Maszyna oferowana była w sprzedaży jako Model 1967^[3].

PA-32R Saratoga

W 1975 r. zmieniono podwozie na chowane w locie, a nową wersję nazwano PA-32R (nazwa handlowa Lance). Był to pierwszy model z rodziny Saratoga – luksusowej serii samolotów Piper^[1]^[2].

Saratoga, który miał inne, zwężone skrzydła zadebiutował w 1980 roku. Z powodu kryzysu ekonomicznego, który dotknął także przemysł lotniczy, produkcja Saratogi spadała, aż w 1985 całkowicie zaprzestano produkcji tego modelu.

Piper 6X

Po General Aviation Revitalization Act w 1994 roku, wznowiono produkcję Saratogi z chowanym podwoziem w 1995 roku. Nowy model PA-32 Saratoga został ponownie wprowadzony w 2003 roku w dwóch wariantach silnikowych – wolnossącym 6X i turbodoładowanym 6XT. Nowy model Pipera nie spotkał się jednak z zainteresowaniem nabywców i produkcję zakończono w drugiej połowie 2007 roku.

Prototyp PA-34

Piper stworzył prototyp PA-32-260 z dwoma dodatkowymi silnikami Lycoming IO-360 zamontowanymi w skrzydłach. Trzysilnikowy samolot był protoplastą dwusilnikowej wersji Cherokee Six – PA-34 Seneca^[4].

Wersje

PA-32-250 Cherokee Six: Prototyp z 250-konnym silnikiem Lycoming O-540, powstały dwa samoloty tego typu
PA-32-260 Cherokee Six: Produkowany seryjnie samolot z silnikiem Lycoming O-540-E o mocy 260 KM
PA-32-260 Cherokee Six B: Model z 1969 roku z powiększoną kabiną
PA-32-260 Cherokee Six C: Model z 1970 roku z drobnymi zmianami
PA-32-260 Cherokee Six D: Model z 1971 roku z drobnymi zmianami
PA-32-260 Cherokee Six E: Model z 1972 roku z innym wnętrzem i deską rozdzielczą (oznaczenia literowe nie były stosowane po 1972 roku)
PA-32-300 Cherokee Six: Wersja z 300-konną jednostką Lycoming O-540-K, nazwany Piper Six 300 po 1979 roku
PA-32-300 Cherokee Six B: Model z 1969 roku z inną deską rozdzielczą
PA-32-300 Cherokee Six C: Model z 1970 roku
PA-32-300 Cherokee Six D: Model z 1971 roku
PA-32-300 Cherokee Six E: Model z 1972 roku (oznaczenia literowe nie były stosowane po 1972 roku)
PA-32-300LD: Eksperymentalny, bardziej opływowy model, dla zwiększenia zasięgu
PA-32S-300 Seaplane Version: Wariant z fabrycznie zamontowanymi pływakami zamiast kół, powstał w niewielkich ilościach
PA-32-301 Saratoga: Wersja z 1980 roku z 300-konnym agregatem Lycoming IO-540-K1G5 i chowanym podwoziem
PA-32-301T Turbo Saratoga: Saratoga z turbodoładowanym silnikiem Lycoming TIO-540-S1AD i zmienioną osłoną silnika
PA-32-3M: Prototyp PA-32 z trzema silnikami. Dodatkowe 115-konne silniki Lycoming O-235 zamontowane były w skrzydłach. Maszyna była pierwowzorem dla PA-34 Seneca

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d 1978 Aircraft Directory, „Plane and Pilot”, Santa Monica: Werner & Werner Corp, 1977, s. 63, ISBN 0-918312-00-0 .
↑ ^a ^b ^c ^d MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 32. ISBN 0-395-62888-1.
↑ Federal Aviation Administration: TYPE CERTIFICATE DATA SHEET NO. A3SO. 2007-06-07. [dostęp 2010-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-31)].
↑ MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 96. ISBN 0-395-62888-1.

Linki zewnętrzne

[Plane_and_Pilot-1] 1978 Aircraft Directory, „Plane and Pilot”, Santa Monica: Werner & Werner Corp, 1977, s. 63, ISBN 0-918312-00-0 .

[Foster-2] MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 32. ISBN 0-395-62888-1.

[A3SO-3] Federal Aviation Administration: TYPE CERTIFICATE DATA SHEET NO. A3SO. 2007-06-07. [dostęp 2010-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-31)].

[Foster96-4] MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 96. ISBN 0-395-62888-1.

[1]

[2]

[3]

[4]