Piotr Pacewicz
Piotr Wojciech Pacewicz (ur. 1 stycznia 1953 w Warszawie) – polski psycholog i dziennikarz, publicysta dziennika „Gazeta Wyborcza”, współzałożyciel i od 2016 do 2024 redaktor naczelny OKO.press.
 Piotr Pacewicz (pierwszy z lewej) | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1953 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Krzysztof, Mateusz |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujAbsolwent Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1980 do 1989 był adiunktem w Instytucie Psychologii PAN, pracował także jako wykładowca psychologii społecznej na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie Zachodnim[1].
W latach 80. związany z opozycją demokratyczną. Od 1981 do 1989 związany z „Tygodnikiem Mazowsze” (największym pismem podziemnej „Solidarności”) jako archiwista, następnie redaktor i twórca tekstów[2]. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Należał do założycieli „Gazety Wyborczej”, od 1995 do 2010 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego[1][3].
Zajmuje się sprawami polskiej sceny politycznej, podejmuje też tematykę obyczajowo-społeczną. Jeden z regularnych komentatorów „Gazety Wyborczej”, zajmujący się tematyką obrony praw człowieka, a także pomysłodawca i współorganizator licznych redakcyjnych akcji społecznych i promocyjnych „Gazety Wyborczej” (np. „Rodzić po ludzku”, „Szkoła z klasą”, „Polska biega”).
Został członkiem Rady Fundacji Szkoły z Klasą, którą współtworzył[4]. Współzałożyciel i redaktor naczelny portalu OKO.press, którą kierował do 2024[5][6]. Został też prezesem zarządu wydającej ten serwis Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej OKO[6].
Współautor scenariusza do serialu Czwarta władza (2004)[7].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
W 2000 otrzymał Tęczowy Laur, a w 2008 nagrodę Hiacynt w kategorii media[9]. Jest laureatem Nagrody „Tolerancja 2007” przyznanej przez niemieckie, francuskie i polskie organizacje LGBT za publikacje krytykujące homofobię polskich władz i społeczeństwa[10].
Życie prywatne
edytujJest wnukiem Feliksa Fikusa, dziennikarza i działacza Młodzieży Wszechpolskiej[11][12]. Jego wujem był Dariusz Fikus, współtwórca „Polityki” i redaktor naczelny „Rzeczpospolitej”[11].
Trzykrotnie żonaty: z Dorotą[11], z Mają[11], z którą ma syna socjologa Josha (Jana) Pacewicza, oraz z Alicją[11][13], z którą ma dwóch synów: dziennikarza Krzysztofa[11][12][14] i scenarzystę Mateusza[7][11][12].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Piotr Pacewicz, wyborcza.pl, 31 stycznia 2007 [zarchiwizowane 2010-02-05].
- ↑ Pacewicz, Piotr [online], wyborcza.pl, 28 listopada 2006 [dostęp 2011-05-16].
- ↑ Małgorzata Wyszyńska, Jerzy B. Wójcik zastąpi Piotra Pacewicza w kierownictwie „Gazety Wyborczej” [online], Press.pl, 6 grudnia 2010 [dostęp 2021-05-17].
- ↑ Piotr Pacewicz, Fundacja Szkoła z Klasą [zarchiwizowane 2024-02-28].
- ↑ Piotr Pacewicz, OKO.press [zarchiwizowane 2018-02-02].
- ↑ a b Mariusz Kowalczyk, O Piotrze Pacewiczu, który rezygnuje z kierowania OKO.press. „Serwis nie będzie taki sam” [online], Press.pl, 25 czerwca 2024 [dostęp 2024-09-29].
- ↑ a b Piotr Pacewicz w bazie filmpolski.pl [dostęp 2024-07-14].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).
- ↑ Wywiady Repliki: Piotr Pacewicz, innastrona.pl, 2008 [zarchiwizowane 2009-01-29].
- ↑ Piotr Pacewicz nagrodzony za tolerancję, wyborcza.pl, 5 listopada 2007 [zarchiwizowane 2017-01-04].
- ↑ a b c d e f g Mariusz Kowalczyk, Piotrowi Pacewiczowi trochę ciąży majątek, ale pomaga fakt, że jest lubiany [online], Press.pl, 1 maja 2024 [dostęp 2024-07-14].
- ↑ a b c Mariusz Kowalczyk, Wart Pac pałaca, „Press”, Nr 3–4, 2024, s. 60.
- ↑ Alicja Żurek [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2024-07-14].
- ↑ Paweł Dembowski, Krzysztof Pacewicz dołączył do „Gazety Wyborczej” i „Wysokich Obcasów” [online], Press.pl, 17 września 2018 [dostęp 2021-05-17].