Piotr Kałuhin
Piotr Alaksiejewicz Kałuhin (biał. Пётр Аляксеевіч Калугін, ros. Пётр Алексеевич Калугин, Piotr Aleksiejewicz Kaługin; ur. 13 września 1941 w Kudinie w obwodzie twerskim) – białoruski polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2008 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I, II i III kadencji, kandydat nauk technicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora).
| Pełne imię i nazwisko |
Piotr Alaksiejewicz Kałuhin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1941 |
| Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I, II i III kadencji | |
| Okres |
od 27 listopada 1996 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodził się 13 września 1941 roku we wsi Kudino, w obwodzie twerskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. Ukończył Leningradzki Instytut Górniczy, uzyskując wykształcenie górniczego inżyniera budownictwa kopalń. Uzyskał stopień kandydata nauk technicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora). Pracę rozpoczął jako robotnik na kolei w Kalininie (dziś Twer). Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. Pracował jako mistrz kopalni Drugiego Soligorskiego Kombinatu Potasowego, sekretarz komitetu partyjnego drugiego zarządu kopalnianego kombinatu „Biełaruśkalij”, przewodniczący komitetu zawodowego w tym kombinacie, kierownik kopalni drugiego zarządu kopalnianego, dyrektor czwartego zarządu kopalnianego, główny inżynier, dyrektor generalny „Biełaruskalija”[1].
Działalność parlamentarna
edytujW pierwszej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 29 listopada 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z soligorskiego-południowego okręgu wyborczego nr 211. 5 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[2], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[4]. Był bezpartyjny[2]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[6].
W 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z soligorskiego miejskiego okręgu wyborczego nr 91. Wchodził w niej w skład Stałej Komisji ds. Polityki Mieszkaniowej, Budownictwa, Handlu i Prywatyzacji. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego grupy deputackiej „Jedność”, był członkiem zjednoczenia deputackiego „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz „Przyjaciele Bułgarii”[7]. W 2004 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów III kadencji z soligorskiego okręgu wyborczego Nr 90. Pełni w nim funkcję zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Oświaty, Kultury, Nauki i Postępu Naukowo-Technicznego[1]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 27 października 2008 roku[8].
W 2023 roku Białoruskie Centrum Śledcze odnalazło konto Kałuhina w szwajcarskim banku Credit Suisse, otwarte w latach 2008–2014. Kałuhin miał na swoim szwajcarskim koncie 1,3 miliona dolarów, co stanowiło 15-krotność jego oficjalnych dochodów w latach 2003–2009[9].
Odznaczenia
edytuj- Medal „Weteran pracy” (ZSRR);
- Gramota Pochwalna Rady Najwyższej Republiki Białorusi;
- Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi;
- Nagroda Państwowa Republiki Białorusi[1].
- Order Świętego Sergiusza Radoneżskiego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego II klasa[10]
Życie prywatne
edytujPiotr Kałuhin jest żonaty, ma syna i córkę[1]. W 1995 roku mieszkał w mieście Soligorsk[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Калугин Пётр Алексеевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-24)]. (ros.).
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, якія выбраны ў першым туры галасавання паўторных выбараў 29 лістапада 1995 года і зарэгістраваны Цэнтральнай камісіяй Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзенню рэспубліканскіх рэферэндумаў 5 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-17)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
- ↑ Калугин Пётр Алексеевич. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-24)]. (ros.).
- ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2019-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).
- ↑ БРЦ: Мошенники и связанные с беларусскими властями бизнесмены, вероятно, прятали деньги в банке Credit Suisse
- ↑ ПАРЛАМЕНТ — Нацыянальны сход Рэспублікі Беларусь трэцяга склікання