Piotr Delian
Piotr Delian, Piotr Delján (ur. zap. krótko po 1008[1] na Węgrzech, zm. 1041) – samozwańczy car Bułgarii w latach 1040 - 1041.
| |
| car Bułgarii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
zap. krótko po 1008 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
nieznana z imienia |
Życiorys
edytujPiotr był najprawdopodobniej jedynym synem cara bułgarskiego Gabriela Radomira i nieznanej z imienia córki księcia węgierskiego Gejzy. Przyszedł na świat na Węgrzech, dokąd udała się wygnana przez Radomira księżniczka węgierska. Zdaniem części badaczy pochodzenie Deliana od Gabriela Radomira było tylko pogłoską rozsiewaną przez jego zwolenników[2]. W 1040, obwołany carem w Belgradzie, stanął na czele powstania przeciwko Bizancjum, które szybko ogarnęło całą Bułgarię i Macedonię. Armia dowodzona przez Piotra zdobyła Nisz i Skopje. W 1041 Delian popadł w ostry konflikt z synem zmarłego cara Iwana Władysława Ałusijanem. Po klęsce powstania Piotr został oślepiony z polecenia Ałusijana i odesłany do Bizancjum, gdzie zmarł w niewoli.
Przypisy
edytuj- ↑ Wygnanie księżniczki węgierskiej z Bułgarii, a więc również narodziny Piotra nastąpiły wkrótce po klęsce powstania Ajtonya w 1008 (G. Györffy, Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło, Warszawa 2003, s. 343-344).
- ↑ M. Hertmanowicz-Brzoza, K. Stepan, Słownik władców świata, Kraków 2005, s. 501, podaje, że Piotr tylko podawał się za syna Gabriela Radomira, zaś jego faktyczne pochodzenie nie zostało ustalone.
Bibliografia
edytuj- György Györffy, Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło, Tomasz Kapturkiewicz (tłum.), Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2003, s. 343-344, ISBN 83-7399-098-4, OCLC 69465334.
- Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, s. 501, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036.
- Płamen Pawłow. Buntari i awantiuristi w srednowekowna Byłgarija (Samozvanecyt Petyr Deljan i tsarskijat sin Alusian: http://liternet.bg/publish13/p_pavlov/buntari/samozvanecyt.htm