Pie Eugène Joseph Neveu

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	11 marca 1926
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Kościół św. Ludwika w Moskwie
Konsekrator	Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI
Konsekrowani biskupi
Maurice Jean-Baptiste Amoudru OP	1935

Pie
	Eugène Joseph Neveu AA
	Biskup
Kraj działania	Imperium Rosyjskie; ZSRR
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1877 ; Gien
Data i miejsce śmierci	17 października 1946 ; Paryż
	Administrator apostolski Moskwy
Okres sprawowania	1926–1946
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Prezbiterat	18 marca 1905
Sakra biskupia	11 marca 1926
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pie Eugène Joseph Neveu AA (ur. 23 lutego 1877 w Gien, zm. 17 października 1946 w Paryżu) – francuski duchowny rzymskokatolicki, asumpcjonista, biskup, administrator apostolski Moskwy.

Biografia

Młodość i prezbiteriat

Eugène Joseph Neveu urodził się 23 lutego 1877 w Gien we Francji. W 1895 wstąpił do Zakonu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w którym 18 marca 1905 otrzymał święcenia prezbiteriatu. Przybrał imię zakonne Pius (fr. Pie). Od listopada 1906 pracował w Rosji. Początkowo jako kapelan w schronisku dla dziewcząt w Petersburgu. W 1907 przeniesiony na probostwo do Makiejewki obok Doniecka, gdzie sprawował opiekę duszpasterską nad zagranicznymi pracownikami Donieckiego Zagłębia Węglowego. W Makiejewce był świadkiem I wojny światowej i rewolucji październikowej.

Gdy w wyniku represji komunistycznych po rewolucji październikowej zanikła hierarchia katolicka w Związku Radzieckim, papież Pius XI postanowił mianować tajnych administratorów w randzie biskupa. W 1926 o. Neveu został wezwany do Moskwy przez ambasadora francuskiego. Czekał tam na niego tajny wysłannik papieża, prefekt Papieskiej Komisji ds. Rosji bp Michel-Joseph Bourguignon d’Herbigny SI. Poinformował go, że został mianowany przez papieża administratorem apostolskim Moskwy i biskupem tytularnym Citrus. O. Neveu był znany w Rzymie, ponieważ napisał do Piusa XI kilka listów, w których informował o sytuacji w porewolucyjnej Rosji. O. Neveu został również proboszczem parafii św. Ludwika w Moskwie.

Episkopat

11 marca 1926 o. Neveu potajemnie otrzymał od bpa d’Herbigny sakrę biskupią za zamkniętymi drzwiami kościoła św. Ludwika w Moskwie. Jednak OGPU dowiedział się o sakrze. Władze radzieckie zakazały biskupowi Neveu sprawowania obowiązków duszpasterskich oraz zagrożono mu deportacją z kraju. W wyniku twardego stanowiska ambasadora Francji Sowieci pozwolili mu pozostać i sprawować funkcje kapłańskie dla cudzieziemców, jednak objęto go ścisłym nadzorem służb bezpieczeństwa. Od 3 października 1926 bp Neveu publicznie występował jako biskup. Od 1932 mieszkał w ambasadzie Francji, z której ochrony korzystał i za pomocą której przekazywał do Rzymu informacje o stanie Kościoła w ZSRS oraz otrzymywał pomoc dla tutejszych katolików.

W maju 1934 wyjechał do Francji, aby wziąć udział w pielgrzymce narodowej w Lourdes. Następnie udał się do Rzymu, gdzie audiencji udzielił mu papież Pius XI. Z jego materiałów papież korzystał przy pisaniu encykliki Divini Redemptoris potępiającej komunizm. Po powrocie do Moskwy, zgodnie z poleceniem Piusa XI, udzielił sakry biskupiej swojemu rodakowi o. Maurice Jean-Baptiste Amoudru OP, który został administratorem apostolskim Leningradu (wkrótce bp Amoudru został jednak wydalony). Z powodu choroby 31 czerwca 1936^[a] wyjechał do Francji na leczenie, mając zapewnienie, że będzie mógł wrócić. Nie otrzymał już jednak wizy do Związku Sowieckiego^[1]. Zmarł 17 października 1946 w Paryżu, do końca życia oficjalnie piastując urząd administratora apostolskiego Moskwy.

Uwagi

↑ Nieistniejącą datę podaje artykuł w czasopiśmie „Nasza Przeszłość”, T. 118, 2012^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Roman Dzwonkowski. Jawna i ukryta hierarchia i administracja Kościoła katolickiego w ZSRS 1917-1991 (bez krajów bałtyckich). „Nasza Przeszłość: studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce”. 118, s. 50, 2012. Kraków: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy „Nasza Przeszłość”. ISSN 0137-3218. [dostęp 2024-01-13]. (pol.).

Bibliografia

Неве Эжен (Пий). catholic.ru. [dostęp 2024-01-13]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2016-04-08)]. (ros.).
Jean-Paul Périer-Muzet: Bishop Pie Neveu, A.A. (1877–1946). assumptio.com. [dostęp 2024-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-02)]. (ang.).
Pie Eugène Joseph Neveu [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2024-01-13] (ang.).
Pie Eugène Joseph Neveu w bazie gcatholic.org [dostęp 2024-01-13] (ang.).

[2] Nieistniejącą datę podaje artykuł w czasopiśmie „Nasza Przeszłość”, T. 118, 2012^[1].

[dzw-1] Roman Dzwonkowski. Jawna i ukryta hierarchia i administracja Kościoła katolickiego w ZSRS 1917-1991 (bez krajów bałtyckich). „Nasza Przeszłość: studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce”. 118, s. 50, 2012. Kraków: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy „Nasza Przeszłość”. ISSN 0137-3218. [dostęp 2024-01-13]. (pol.).

[a]

[1]