Pień trzewny
Pień trzewny (łac. truncus coeliacus, truncus celiacus) – w anatomii człowieka jedna z trzech (obok tętnicy krezkowej górnej i tętnicy krezkowej dolnej) nieparzystych gałęzi trzewnych aorty, najwyżej położona z nich. Pień trzewny jest krótką tętnicą o dużej średnicy[1].
Po odejściu od przedniej ściany aorty pień trzewny kieruje się do przodu oraz lekko w stronę prawą. Po przejściu 1–3 cm dzieli się na następujące naczynia (od najmniejszego do największego):
- tętnica żołądkowa lewa oddająca gałązki zaopatrujące przełyk oraz żołądek,
- tętnica wątrobowa wspólna oddająca tętnicę wątrobową właściwą i tętnicę żołądkowo-dwunastniczą,
- tętnica śledzionowa oddająca tętnicę żołądkowo-sieciową lewą i drobne tętniczki zaopatrujące trzustkę[2].
Pień trzewny zaopatruje w krew następujące narządy: żołądek, śledzionę (w całości) oraz częściowo trzustkę, dwunastnicę, dolną część przełyku, wątrobę i pęcherzyk żółciowy. W unaczynieniu żołądka, dwunastnicy i trzustki gałęzie pnia trzewnego zespalają się tworząc łuki tętnicze zabezpieczające dopływ krwi do tych narządów w przypadku niedrożności jednej z gałęzi. W przypadku śledziony i wątroby takich zespoleń brak[3]. Z rejonów zaopatrywanych przez pień trzewny krew odpływa przez żyłę wrotną do wątroby[1].
W części przypadków stwierdza się zmienności pnia trzewnego. Najczęstszą odmianą jest wspólne odejście dwóch tętnic zamiast trzech[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 277.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 277–283.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 283–284.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 288–289.
Bibliografia
edytuj- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3257-4.
