Piaseczno (obwód lwowski)
Piaseczno (ukr. Пісочне) – wieś na Ukrainie w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim. Liczy 150 mieszkańców. Jest to najdalej na północ wysunięta miejscowość obwodu lwowskiego.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,62 km² |
| Wysokość |
186 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3257 |
| Kod pocztowy |
80010 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 50°37′48″N 24°07′12″E/50,630000 24,120000
| |
Historia
edytujWieś położona w powiecie bełskim województwa bełskiego była własnością kanclerza Jerzego Ossolińskiego w 1645 roku[1]. W 1739 roku należała do klucza Uhrynów Lubomirskich[2]. Do 15 lutego 1951 Piaseczno leżało w woj. lubelskim (powiat hrubieszowski), w gminie Dołhobyczów. W 1951 roku – jako jeden z dwóch niewielkich skrawków gminy Dołhobyczów (drugim był obszar wokół Pawłowic)[3] – zostało przyłączone do Związku Radzieckiego w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku[4]. Była to jedyna część woj. lubelskiego sprzed 1939 roku, która weszła w skład ZSRR, pozostałe lubelskie gminy które zmieniły państwo w 1951 roku należały za II RP do woj. lwowskiego (do powiatów sokalskiego i rawskiego). Po włączeniu Piaseczna do ZSRR utworzyło ono sielsowiet w rejonie zabuskim, do którego przywłączono chutor Szychtory, stanowiący dotąd odległą część gromady Tudorkowice położonej w specyficznym przewężeniu nad rzeką Warężanką[5].
Do 1951 roku Piaseczno należało do parafii Kryłów.
Przypisy
edytuj- ↑ Dobra ziemskie Ossolińskich w pierwszej połowie XVII wieku, w: Folwark-wieś-latyfundium. Gospodarstwo wiejskie w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku, red. J. Muszyńska, Sz. Kazusek, J. Pielas, Kielce 2009, s. 106.
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.
- ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku (rozdział II – Terytorium i podział administracyjny). Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 2005.
- ↑ Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 63
- ↑ Відомості Верховної Ради Української PCP. — 1951 — № 5 — с. 6–7.