Pięciornik piaskowy

Pięciornik piaskowy (Potentilla incana[3] lub P. arenaria[4] – w przypadku rozdzielnego ujęcia tych taksonów, alternatywnie utożsamianych i wówczas z priorytetem pierwszej nazwy[3][4]) – gatunek rośliny z rodziny różowatych. Występuje w Europie na zachodzie sięgając Francji, na południu Włoch i Bułgarii, na północy Danii, Szwecji i krajów bałtyckich. Poprzez Ukrainę i Rosję sięga zachodniej AzjiKazachstanu i zachodniej Syberii[3]. W Polsce jest rozpowszechniony z wyjątkiem pogórza i gór[5]. Występuje w siedliskach suchych, trawiastych, na obrzeżach lasów. Preferuje gleby piaszczyste[6].

Pięciornik piaskowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

pięciornik

Gatunek

pięciornik piaskowy

Nazwa systematyczna
Potentilla incana P.Gaertn., B.Mey. & Scherb.
Oekon. Fl. Wetterau 2: 248 (1800)[3]

Morfologia

edytuj
 
Kwiat
 
Liść
Pokrój
Roślina gęstokępkowa, bylina o sezonowym ulistnieniu. Nie przekracza 15 cm wysokości[7]. Pędy bywają płożące, podnoszące się lub prosto wzniesione. Kłącze dość cienkie, silnie rozgałęzione.
Liście
Obustronnie gęsto pokryte włoskami gwiazdkowatymi o 15–30 ramionach. Dolne pięciolistkowe, górne trójlistkowe[6].
Kwiaty
Rozwijają się od kwietnia do czerwca. Kwiaty złocistożółte o średnicy 1,5 cm, osadzone pojedynczo na szypułkach lub zebrane w kwiatostany, zwykle wierzchotkowe.
Owoce
Orzeszki, odpadające.
Gatunki podobne
Pięciornik omszony P. pusilla jest także płożący i ma liście od spodu filcowato owłosione, ale włoski rozgałęzione ma tylko na spodniej stronie liści, liście od spodu i na brzegu z licznymi włoskami pojedynczymi[8].

Zastosowanie

edytuj

Roślina wykorzystywana na rabatach mieszanych i w alpinariach. Walorem są ozdobne liście i kwiaty. Wymaga słonecznego stanowiska. Rozmnażanie przez wysiew nasion na początku wiosny, korzystniej przez podział roślin wczesną wiosną lub jesienią.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-10] (ang.).
  3. a b c d e Potentilla incana P.Gaertn., B.Mey. & Scherb., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-02-05].
  4. a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 139-141, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 429, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. a b Jakub Mowszowicz, Flora Wiosenna, 1987.
  7. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 235. ISBN 83-01-14342-8.