Petyr Stojanowicz
Petyr Iwanow Stojanowicz, bułg. Петър Иванов Стоянович (ur. 26 czerwca 1967 w Sofii) – bułgarski polityk, historyk i publicysta, w latach 2013–2014 minister kultury.
| Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1967 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, historyk, publicysta |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister kultury (2013–2014) |
Życiorys
edytujPrawnuk polityka i inżyniera Iwana, wnuk przedsiębiorcy tytoniowego Petyra. Syn krytyka filmowego i pisarza Iwana oraz aktorki Ani Bakałowej. Ukończył niemieckojęzyczne liceum w Sofii, później do 1988 odbywał służbę wojskową., po czym przez rok studiował germanistykę na Uniwersytecie Sofijskim. Następnie kształcił się na Uniwersytecie Wiedeńskim w zakresie historii Europy Środkowo-Wschodniej, germanistyki, teologii i teatrologii, uzyskując magisterium (1995) i doktorat (1998). Został wykładowcą Uniwersytetu Szumeńskiego, na którym w 2018 objął stanowisko profesorskie. Został także pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Sofijskim oraz w instytucie badań historycznych Bułgarskiej Akademii Nauk (do 2016 na stanowisku docenta). Przez kilka lat był dziennikarzem gazety „Nowinar”. Autor książek i publikacji naukowych, członek zespołów redakcyjnych czasopism. Pracował także jako dyrektor prywatnego przedsiębiorstwa[1][2].
W latach 1998–2000 był parlamentarnym sekretarzem w resorcie spraw zagranicznych, przez cztery lata kierował biurem Nadeżdy Michajłowej. Wstąpił do Związku Sił Demokratycznych, był m.in. wiceprzewodniczącym ugrupowania w Sofii. Opuścił partię w 2003 w proteście przeciw traktowaniu kandydata na burmistrza Płamena Oreszarskiego. Później do 2011 związany ruchem Dwiżenie „Gergjowden”, zajmował stanowiska sekretarza oraz przewodniczącego (2007–2010) tej formacji[3]. Od maja 2013 do sierpnia 2014 pozostawał ministrem kultury w gabinecie Płamena Oreszarskiego[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Д-р Петър Иванов Стоянович. government.bg. [dostęp 2021-07-30]. (bułg.).
- ↑ a b Петър Стоянович. bas.bg. [dostęp 2021-08-07]. (bułg.).
- ↑ Петър Стоянович се махна и от „Гергьовден”. vesti.bg, 5 listopada 2010. [dostęp 2021-08-07]. (bułg.).