Per-Mathias Høgmo (ur. 1 grudnia 1959 w Gratangen) – norweski piłkarz występujący na pozycji napastnika. Trener piłkarski. Od 2024 trener japońskiego klubu Urawa Red Diamonds.

Per-Mathias Høgmo
Ilustracja
Per-Mathias Høgmo w 2023
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1959
Gratangen

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Urawa Red Diamonds (trener)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1977 Gratangen IL
1978–1983 FK Mjølner
1984–1985 Tromsø IL 42 (15)
1985 IFK Norrköping 2 (0)
1986–1989 Tromsø IL 41 (8)
1989 Gratangen IL
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986  Norwegia 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1989 Gratangen IL
1990–1991 Tromsdalen UIL
1992 Tromsø IL
1993–1994 Fossum IF
1993 Norwegia U-19
1994 Norwegia U-15
1995 Norwegia U-16
1995–1996 Moss FK
1996 Norwegia U-17
1997–2000 Norwegia (kobiety)
2000–2003 Norwegia U-21
2004 Tromsø IL
2005–2006 Rosenborg BK
2008–2012 Tromsø IL
2013 Djurgårdens IF
2013–2016 Norwegia
2017–2018 Fredrikstad FK
2021–2023 BK Häcken
2024 Urawa Red Diamonds
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Høgmo karierę rozpoczynał w zespole Gratangen IL. Następnie grał w FK Mjølner, a w 1984 roku został graczem drugoligowego Tromsø IL. W trakcie sezonu 1985 odszedł stamtąd do szwedzkiego pierwszoligowca, IFK Norrköping. Występował tam do końca sezonu, a potem wrócił do Tromsø, grającego w pierwszej lidze. W sezonie 1986 zdobył z nim Puchar Norwegii, a w 1989 roku zakończył karierę.

Kariera trenerska

edytuj

W 1989 roku Høgmo został grającym trenerem zespołu Gratangen IL. Następnie prowadził Tromsdalen UIL, pierwszoligowy Tromsø IL, Fossum IF, Moss FK, z którym w sezonie 1995 awansował z drugiej ligi do pierwszej, a także reprezentację Norwegii na szczeblach U-19, U-15, U-16 oraz U-17.

W 1997 roku Høgmo został selekcjonerem reprezentacji Norwegii kobiet. W 1999 roku poprowadził ją na Mistrzostwach Świata, zakończonych przez Norweżki na 4. miejscu. Z kolei w 2000 roku prowadzona przez niego kadra zdobyła złoty medal Letnich Igrzysk Olimpijskich. Po tym osiągnięciu przestał być trenerem reprezentacji.

Przez kolejne 3 lata trenował kadrę Norwegii U-21. Następnie był szkoleniowcem Tromsø oraz Rosenborga oraz od 2009 roku ponownie Tromsø. W sezonie 2011 wywalczył z nim wicemistrzostwo Norwegii, a w sezonie 2012 dotarł do finału Pucharu Norwegii. Wtedy też odszedł z klubu.

Potem prowadził szwedzki Djurgårdens IF, a we wrześniu 2013 roku został selekcjonerem pierwszej reprezentacji Norwegii. W roli tej zadebiutował 11 października 2013 w przegranym 0:3 meczu eliminacji Mistrzostw Świata 2014 ze Słowenią, rozegranym w Mariborze. Drużynę Norwegii doprowadził do końca eliminacji tamtego turnieju, na który jednak nie awansowała. Prowadził ją także w eliminacjach Mistrzostw Europy 2016, na które również nie awansowała, po przegranych barażach z Węgrami.

Bibliografia

edytuj