Peloidy (gr. pelos – „błoto”) – utwory geologiczne, które po rozdrobnieniu i zmieszaniu z wodą są wykorzystywane do celów leczniczych w formie kąpieli lub okładów[1].

Wydobycie borowiny u ujścia rzeki Kuyalnik, Ukraina

Peloidy są dzielone na naturalne i sztuczne. Peloidami naturalnymi nazywane są te, które używane są w stanie spotykanym w naturze, lub są poddawane przygotowaniu, które nie powoduje istotnych zmian fizyko-chemicznych. Peloidami sztucznymi są te, których przyrządzenie powoduje istotne zmiany chemiczne lub fizyczne w stosunku do stanu naturalnego. Do peloidów naturalnych zaliczane są: borowiny, sapropel (szlamy wodne), fango (muły wulkaniczne), oraz glinki, lessy i kredy (złożone z SiO2, CaCO3 i Al2O3)[1].

Klasyfikacja peloidów[2]

1. Peloidy torfowe - borowiny

  • torfy wysokie
  • torfy przejściowe
  • torfy niskie
  • muły borowinowe

2. Osady wód słabo zmineralizowanych (muły jeziorne)

  • sapropele
  • gytie

3. Osady wód zmineralizowanych

  • osady morskie
  • osady jezior słonych

4. Osady źródlane:

  • osady źródeł wód słabo zmineralizowanych
  • osady źródeł wód zmineralizowanych
  • osady źródeł termalnych siarkowych

5. Inne peloidy nieorganiczne

Przypisy

edytuj
  1. a b J. Bażyński, S. Turek: Słownik hydrogeologii i geologii inżynierskiej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1969, s. 192. OCLC 830238340.
  2. Wiesław Kochański: Balneologia i hydroterapia. Wrocław: AWF Wrocław, 2002, s. 65. ISBN 83-87389-77-3.