Paxillus ammoniavirescens

Paxillus ammoniavirescens Contu & Dessì – gatunek grzybów z rodziny krowiakowatych.

Paxillus ammoniavirescens

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	borowikowce
Rodzina	krowiakowate
Rodzaj	krowiak
Gatunek	Paxillus ammoniavirescens
Nazwa systematyczna
Paxillus ammoniavirescens Contu & Dessì Micol. Veg. Medit. 13(2): 123 (1999)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Paxillus, Paxillaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisali go Marco E. Contu i Paolo Dessi w 1999 r. na Sardynii w lasach liściastych z eukaliptusami, topolami i dębami, oraz w lasach iglastych z jodłą lub sosną, związanych z czystkiem.

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–13 cm, u młodych okazów wypukły z silnie podwiniętym brzegiem, potem płasko rozpostarty, nawet lejkowaty z prostym brzegiem, podczas wilgotnej pogody nieco prążkowanym. Powierzchnia początkowo owłosiona i cecha ta utrzymuje się do osiągnięcia dojrzałości, o barwie od bladożółtej przez złotożółtą do płowobrązowej, w stanie wilgotnym śluzowata i gładka.

Blaszki

Gęste z międzyblaszkami, nieco zbiegające na trzon, cienkie, dające się oddzielić od miąższu, złotożółte do brunatnobrązowych.

Trzon

Wysokość 2–6,5 cm, grubość 0,5–2 cm, dołem cylindryczny lub z nieco rozszerzoną podstawą. Powierzchnia gładka lub delikatnie żeberkowana, tej samej barwy co kapelusz.

Miąższ

Gruby,bladożółtawy, przy trzonie czerwonawoochrowy. Po uszkodzeniu zmienia barwę na czerwoną. Smak łagodny, zapach grzybowy.

Wysyp zarodników

Ochrowobrązowy z zielonkawym odcieniem.

Cechy mikroskopowe

Podstawki maczugowate, 4-zarodnikowe, rzadko 2-zarodnikowe, 22–40 × 6–9 µm ze sterygmami o długości do 10 µm, z bladożółtą zawartością. Bazydiospory elipsoidalne lub jajowate, z niepozornym wierzchołkiem, dużą środkową gutulą i mniejszymi na biegunach w kolorze żółtozielonym i wymiarach (6,49) 6,80–8,07 (9,56) × (4,35) 4,59–5,31 (5,60) µm; Q = 1,26–1,61. Cystydy krótkie i brzuchate, wrzecionowate, butelkowate lub z wąskim wyrostkiem, czasami długie i faliste, cienkościenne, z rozproszonym wewnątrzkomórkowym pigmentem o bladożółtej barwie lub refrakcyjną brązową zawartością, 28–51 × 6–13 µm.

Występowanie i siedlisko

Podano występowanie w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii. W Polsce po raz pierwszy podano jego stanowiska w 2010 r.

Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w różnego typu lasach. Notowano go pod takimi drzewami jak topola, brzoza, wierzba, dąb, cedr, sosna, jodła, eukaliptus, a także w towarzystwie czystka, najczęściej jednak występuje pod topolami w lasach łęgowych.