Paweł Sienieński z Oleska, z Sienna, i Złoczowa (zm. przed 1498) herbu Dębnopodkomorzy lwowski (1478-1493), właściciel części Oleska, rycerz.

Paweł Sienieński (Oleski), Paweł z Sienna i Oleska
Herb
Dębno
Rodzina

Sienieńscy herbu Dębno

Data śmierci

przed 1498

Ojciec

Jan z Sienna i Oleska, lwowski

Matka

Barbara Wątróbka, córka Klemensa ze Strzelec zwanego Wątróbką herbu Oksza

Urodził się w rodzinie Jana z Sienna, Jana Otha de Przeperow, Jana z Chotczy (ur. w Siennie, zm. przed 1477) – podkomorzego przemyskiego, starosty sandomierskiego, kasztelana lwowskiego, wojewody ruskiego.

Matką jego była - Barbara Wątróbka, córka Klemensa ze Strzelec zwanego Wątróbką herbu Oksza (herb szlachecki) wdowa po Janie Kmicie z Wiśnicza zw. Tępym. Wraz ze swoimi braćmi używał nazwiska Oleski (od dóbr Olesko.

Dziadkiem jego był Dobiesław z Oleśnicy i z Sienna, wojewoda sandomierski, a babką; Katarzyna, córka Dymitra z Goraja herbu Korczak.

Był bratankiem Jakuba z Sienna, arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski.

Miał czterech braci Dobiesława, Piotra, Jana, Pawła Sienieńskiego Z czterech braci dwóch zostało duchownymi; Dobiesław Sienieński (zm. po 1477) - był kanonikiem gnieźnieńskim oraz dziekanem kieleckim i radomskim, a Zygmunt Sienieński (zm. ok. 1500) - był kanonikiem krakowskim i archidiakonem zawichojskim. Trzeci brat Jan Sienieński (kasztelan małogoski) (Oleski), Jan z Sienna i Oleska (? – zm. między 15101513) – podkomorzy sandomierski i czwarty brat; Piotr Sienieński, z Oleska (zm. między 15061510) prapradziad carowej Maryny Mniszchównej. Jego rodzina stała się jedną ze znamienitszych na południowo-wschodnich Kresach I Rzeczypospolitej.

Wywód genealogiczny

edytuj
4. Dobiesław z Oleśnicy      
    2. Jan z Sienna i Oleska
5. Katarzyna Oleśnicka, córka Dymitra z Goraja        
      1. Paweł Sienieński
6. Klemens ze Strzelec zw. Wątróbka    
    3. Barbara Wątróbka    
7. Elżbieta z Marchocic      
 

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Cz. Hadamik, D. Kalina, E. Traczyński, Miasto i Gmina Małogoszcz, Kielce 2006
  • Polski Słownik Biograficzny, t. 37, s. 179 - 181
  • M. Rawita-Witanowski, Dawny powiat chęciński, Kielce 2002
  • Stanisław Gawęda, Rozwój Latyfundium Kamienieckich... s. 69,70, w: Krosno – studia z dziejów miasta i regionu, T. III, red. Stanisław Cynarski, Kraków 1995.