Paul Avrich

Paul Avrich
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1931 ; Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	16 lutego 2006 ; Nowy Jork
	Profesor zwyczajny nauk humanistycznych
	Specjalność: historia anarchizmu
Alma Mater	Uniwersytet Columbia

Paul Avrich (ur. 4 sierpnia 1931 w Nowym Jorku, zm. 16 lutego 2006 tamże) – amerykański historyk oraz nauczyciel akademicki specjalizujący się w historii anarchizmu rosyjskiego oraz amerykańskiego XIX oraz XX w.

Życiorys

Paul Avrich urodził się 4 sierpnia 1931 na Brooklynie w żydowsko-ukraińskiej rodzinie pochodzącej z Odessy^[1]. Jego matka - Rose (z domu Zapol) Avrich, była aktorką teatralną grającą w języku jidysz, natomiast ojciec - Murray Avrich, był producentem sukienek^[2]. Paul ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Cornella w 1952, a studia magisterskie na Uniwersytecie Columbia w 1961^[1].

Jego praca doktorska dotyczyła ruchu robotniczego podczas rewolucji rosyjskiej w 1917. Kiedy Związek Radziecki podczas odwilży Chruszczowa otworzył się na wymiany studenckie, Paul wyjechał do Rosji w celu przeprowadzenia badań. Anarchiści, których poznał podczas badań nad gazetą jidysz Freie Arbeiter Stimme wzbudzili jego zainteresowanie ruchem^[2].

W 1961 rozpoczął pracę jako wykładowca historii Rosji na Queens College, gdzie pozostał już do końca swojej kariery, choć był także członkiem wydziału City University of New York Graduate Center^[2]. W 1967 otrzymał stypendium Guggenheima za swój wkład w rozwój nauki o historii Rosji^[3]. W 1982 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W czasie ceremonii mianowania powiedział, że "każda dobra osoba, gdzieś w głębi jest anarchistą”. W 1999 przeszedł na emeryturę. Podczas swojej kariery zgromadził ponad 20 tys. książek, broszur, odbitek, rękopisów, korespondencji, wycinków z gazet, kasety audio i wideo, mikrofilmów itp., które przekazał Bibliotece Kongresu^[2].

Zmarł 16 lutego 2006 w szpitalu Mount Sinai Hospital z powodu powikłań związanych z chorobą Alzheimera^[2].

Twórczość i poglądy

Paul Avrich podczas swojej kariery naukowej napisał dziesięć książek, w swojej treści dotykających przede wszystkim XIX-wiecznego oraz XX-wiecznego ruchu anarchistycznego w Rosji i Stanach Zjednoczonych, w tym takich tematów jak Haymarket Riot, sprawa Sacco i Vanzetti, powstanie Kronsztadzie czy ustna historia ruchu^[2]. Jako wykładowca i historyk Avrich nie ukrywał swojej sympatii wobec ruchu anarchistycznego. Swoim studentom starał się przedstawiać jego uczestników „jako ludzi, a nie jako bojowników” i podważał stereotyp niemoralnego oraz agresywnego anarchisty. Swoją twórczością pragnął wskrzesić myśl o zmarginalizowanym wówczas ruchu anarchistycznym, który uważał za „pionierów sprawiedliwości społecznej”, wartych ponownego rozważenia w czasach odrodzenia myśli wolnościowej po wojnie w Wietnamie i feminizmie drugiej fali^[1].

Jego książki były czterokrotnie nominowane do Nagrody Pulitzera^[4]:

1979: An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre - w dziedzinie biografia i autobiografia.
1981: The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States - w dziedzinie biografia i autobiografia.
1985: The Haymarket Tragedy - w dziedzinie historii.
1991: Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background - w dziedzinie historii.

Życie prywatne

Miał dwa koty, które nazwał na cześć Michaiła Bakunina i Piotra Kropotkina^[2].

Był żonaty. Miał dwie córki, Karen i Jane. Jego siostrą była Dorothy Avrich^[2].

Bibliografia

The Russian Anarchists (1967)
Kronstadt, 1921 (1970)
Russian Rebels, 1600–1800 (1972)
The Anarchists in the Russian Revolution (1973)
An American Anarchist: The Life of Voltairine de Cleyre (1978)
The Modern School Movement: Anarchism and Education in the United States (1980)
The Haymarket Tragedy (1984)
Anarchist Portraits (1988)
Sacco and Vanzetti: The Anarchist Background (1991)
Anarchist Voices: An Oral History of Anarchism in America (1995)
Sasha and Emma: The Anarchist Odyssey of Alexander Berkman and Emma Goldman (2012)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c StuartS. Christie StuartS., Obituary: Paul Avrich, „The Guardian”, 9 kwietnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h NadineN. Brozan NadineN., Paul Avrich, 74, a Historian of Anarchism, Is Dead, „The New York Times”, 24 lutego 2006, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).
↑ John Simon GuggenheimJ.S.G. Foundation John Simon GuggenheimJ.S.G., Paul H. Avrich [online], John Simon Guggenheim Foundation [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
↑ RonaldR. Creagh RonaldR., AVRICH, Paul. Bibliography [online], RA.forum, 26 lipca 2011 [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-26] (ang.).

Linki zewnętrzne

Bibliografia Paula Avrich (ang.). raforum.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)].
Fragment książki Paula Avrich w j. polskim
Wybrane teksty Paula Avrich (ang.)

[:0-1] StuartS. Christie StuartS., Obituary: Paul Avrich, „The Guardian”, 9 kwietnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h NadineN. Brozan NadineN., Paul Avrich, 74, a Historian of Anarchism, Is Dead, „The New York Times”, 24 lutego 2006, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-21] (ang.).

[3] John Simon GuggenheimJ.S.G. Foundation John Simon GuggenheimJ.S.G., Paul H. Avrich [online], John Simon Guggenheim Foundation [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).

[4] RonaldR. Creagh RonaldR., AVRICH, Paul. Bibliography [online], RA.forum, 26 lipca 2011 [dostęp 2019-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-26] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]