Wikipedia

Pascal Thiébaut

francuski lekkoatleta, średnio- i długodystansowiec

Pascal Thiébaut (ur. 5 czerwca 1959 w Nancy[1]) – francuski lekkoatleta, średnio- i długodystansowiec, medalista halowych mistrzostw Europy w 1987, trzykrotny olimpijczyk.

Pascal Thiébaut
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1959
Nancy

Wzrost

175 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Liévin 1987 bieg na 3000 m
Mistrzostwa świata w biegach przełajowych
srebro Boston 1992 bieg przełajowy druż.

Kariera sportowa

edytuj

Odpadł w eliminacjach biegu na 1500 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[2]. Zajął 8. miejsce na tym dystansie na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles odpadł w półfinale biegu na 1500 metrów[1], a na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie w eliminacjach tej konkurencji[4].

Zdobył brązowy medal w biegu na 3000 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin, przegrywając jedynie z José Luisem Gonzálezem z Hiszpanii i Dieterem Baumannem z Republiki Federalnej Niemiec[5]. Zajął 7. miejsce na tym dystansie na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis[6], a na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadł w eliminacjach biegu na 5000 metrów[7].

Zajął 11. miejsce w biegu na 5000 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1]. Zwyciężył w biegu na 1500 metrów w zawodach superligi pucharu Europy w 1989 w Gateshead[8]. Odpadł w eliminacjach biegu na 5000 metrów na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[9]. Zajął 6. miejsce w biegu na 3000 metrów na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli[10]. Zajął 3. miejsce w biegu na 5000 metrów w zawodach superligi pucharu Europy w 1991 we Frankfurcie[8]. Odpadł w półfinale biegu na 1500 metrów na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[11].

Zdobył srebrny medal w drużynie na mistrzostwach świata w biegach przełajowych w 1992 w Bostonie (indywidualnie zajął 21. miejsce)[12]. Zajął 13. miejsce w biegu na 5000 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1], 4. miejsce w biegu na 1500 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1993 w Narbonie[13] i 3. miejsce w biegu na 1500 metrów w zawodach superligi pucharu Europy w 1993 w Rzymie[8]. Odpadł w eliminacjach biegu na 3000 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1994 w Paryżu[14].

Była mistrzem Francji w biegu na 1500 metrów w latach 1984–1986 i 1992, wicemistrzem na tym dystansie w 1983, 1987 i 1991 oraz brązowym medalistą w 1993. W hali był mistrzem w biegach na 1500 metrów i na 3000 metrów w 1991, wicemistrzem w biegu na 3000 metrów w 1994 oraz brązowym medalistą w biegu na 1500 metrów w 1987[15][16].

4 lipca 1987 w Oslo ustanowił rekord Francji w biegu na 5000 metrów z czasem 13:14,60[17]. 10 marca 1991 w Sewilli ustanowił halowy rekord Francji z czasem 7:47,51[18].

Rekordy życiowe[18][19]:

  • bieg na 1500 metrów – 3:34,08 (11 sierpnia 1992, Monako)
  • bieg na 1500 metrów (hala) – 3:42,48 (8 lutego 1987, Liévin)
  • bieg na milę – 3:52,02 (21 lipca 1984, Oslo)
  • bieg na 3000 metrów – 7:42,64 (25 czerwca 1989, Villeneuve-d’Ascq)
  • bieg na 3000 metrów (hala) – 7:47,51 (10 marca 1991, Sewilla)
  • bieg na 5000 metrów – 13:14,60 (4 lipca 1987, Oslo)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d Pascal Thiébaut [online], olympedia.org [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  2. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 118 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  3. ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 31 sierpnia 2021, s. 5 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
  4. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 570 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 434 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  6. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 82 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  7. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 124–125 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  8. ↑ a b c European Cup Final A and Superleague (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 578 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 82–83 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 118–119 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  12. ↑ IAAF World Cross Country Championships 12.5km CC Men Boston White Stadium, Franklin Park Date: Saturday, March 21, 1992 [online], mypage.bluewin.ch/tomtytom, 8 września 2007 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-16] (ang.).
  13. ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 31 sierpnia 2021, s. 7 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
  14. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 457–58 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
  15. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 67, 76, 115, 140, 144, 164 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
  16. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 [online], cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 1, 6, 31, 45, 98, 112 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
  17. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 50. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  18. ↑ a b Pascal Thiebaut [online], Fédération Française d’Athlétisme, 21 października 2016 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
  19. ↑ Pascal Thiébaut w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-06-29].
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Pascal_Thiébaut&oldid=74618426”