Partia Quebecka

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 23 kwi 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Partia Quebecka (fr. Parti québécois, PQ) – partia polityczna działająca w prowincji Quebec w Kanadzie[1]. Głównym celem partii jest uzyskanie suwerenności tej prowincji od Kanady. Mimo silnie separatystycznych akcentów partia uważa, że suwerenny Quebec powinien pozostać w pewnego rodzaju unii z Kanadą, zachowując wspólną walutę oraz utrzymać obywatelstwo kanadyjskie dla obywateli Quebecu (lecz już nie odwrotnie). Siostrzaną partią PQ na poziomie federalnym jest Blok Quebecki.

Partia Quebecka
Parti québécois
Ilustracja
Państwo

 Kanada

Prowincja

 Quebec

Skrót

PQ

Data założenia

11 października 1968

Adres siedziby

1200, avenue Papineau, bureau 150 Montréal (Québec) H2K 4R5

Ideologia polityczna

socjaldemokracja
niepodległość quebecka
quebecki nacjonalizm

Liczba członków

89 tys.

Barwy

     błękit


     zieleń
Obecni posłowie Zgromadzenie Narodowe Quebecu
10/125
Strona internetowa

Historia

edytuj

Partia powstała w 1968 przez połączenie dwóch innych prowincjonalnych ugrupowań Mouvement Souveraineté-Association i Ralliement national. Choć żadna z tych partii nie mogła poszczycić się wielkimi osiągnięciami ani poparciem, PQ w krótkim czasie stała się jednym z najsilniejszych ugrupowań politycznych w prowincji. Już w 1976 partia zdobyła większość parlamentarną w Quebecu i utworzyła rząd, a jej lider René Lévesque został premierem. Zwycięstwo to spowodowało euforię pośród frankofonów i panikę wśród anglofonów. Wynikiem jej był odpływ anglofońskich przedsiębiorstw i obywateli, głównie do sąsiedniego Ontario.

Większość kierownictwa partii była nauczycielami akademickimi. W związku z takim składem partia obok swego nacjonalistycznego oblicza charakteryzowała się pewnego rodzaju idealizmem, typowym dla środowiska intelektualnego. Jednym z największych dokonań partii było uznanie praw Indian do samostanowienia (jako pierwsza prowincja w Kanadzie). Inną ważną ustawą uchwaloną przez parlament pod kontrolą PQ była słynna karta praw języka francuskiego w Quebecu ustanawiająca język francuski pierwszym językiem urzędowym w prowincji i znacznie ograniczająca język angielski. PQ, zgodnie ze swą misją, doprowadziła do przeprowadzenia referendum na temat odłączenia się prowincji od Kanady w 1980, w którym 60% głosujących opowiedziało się przeciw suwerenności. Mimo tej przegranej partia wygrała wybory w 1981 i rządziła do następnych wyborów w 1985, w których większość zdobyła Partia Liberalna pod przewodnictwem Roberta Bourassa.

Znaczna polaryzacja stanowisk wobec Quebecu doprowadziła do rozpoczęcia negocjacji w sprawie nowelizacji konstytucji, tak by nadać prowincji status specjalny. Gdy zawarte wstępne porozumienia w tych kwestiach – porozumienie w Charlottetown i Meech Lake, nie doszły do skutku, PQ pod kierownictwem dynamicznego Jacques Parizeau wygrała wybory w 1994 i wezwała do przeprowadzenia kolejnego referendum, które odbyło się w 1995. Referendum zostało przegrane przez separatystów marginesem mniej niż jednego procenta. Parizeau wynik referendum skomentował w swej słynnej wypowiedzi, jakoby jego wynik spowodowany był “przez kapitał i głosy etniczne”. Mimo iż jego wypowiedź została odebrana jako niepoprawna politycznie, należało mu przyznać wiele racji. Duże przedsiębiorstwa kanadyjskie groziły wycofaniem swego biznesu z Quebecu po przegranej, a emigranci najnowszej daty byli obok Indian najsilniej prokanadyjską grupą w Quebecu. Po przegranym referendum Parizeau podał się do dymisji.

Po przegranym referendum popularność PQ znacznie spadła, lecz pomimo tego partia wygrała kolejne wybory w 1998. Po czteroletniej kadencji Louciena Bucharda w 2001 kierownictwo partii objął bezbarwny Bernard Landry. Doprowadziło to dalszego osłabienia poparcia dla Partii. W wyborach przeprowadzonych 14 kwietnia 2003 partia utraciła większość parlamentarną na rzecz Partii Liberalnej. Partia ponownie wygrała wybory w 2012 i utworzyła rząd mniejszościowy z Pauline Marois jako premierem. W 2013 Partia Quebecka nasiliła kampanię propagandową na rzecz suwerenności Quebecu[2]. W 2014 Partia przegrała wybory legislacyjne, a Pauline Marois nie weszła do parlamentu prowincji i ustąpiła z przewodzenia Partii. 15 maja 2015 nowym przewodniczącym Partii został Pierre-Karl Péladeau, ur. w 1961, z wykształcenia filozof i prawnik, miliarder, główny udziałowiec grupy medialnej Quebecor[3]. 2 maja 2016 zrezygnował z funkcji szefa partii, z funkcji szefa oficjalnej opozycji i z mandatu deputowanego do parlamentu Quebecu[4]. 7 października 2016 nowym szefem partii został wybrany Jean-François Lisée[5].

Przywódcy partii

edytuj

Wyniki wyborów

edytuj
Wybory # kandydatów # mandatów % głosów
1970 108 7 23,06%
1973 110 6 30,22%
1976 110 71 41,37%
1981 122 80 49,26%
1985 122 26 38,69%
1989 125 29 40,16%
1994 125 77 44,75%
1998 124 76 42,87%
2003 125 45 33,24%
2007 125 36 28,35%
2008 125 51 35,17%
2012 125 54 31,95%
2014 125 30 25,38%

Przypisy

edytuj
  1. Partia Quebecka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-31].
  2. Mathieu Simard. Le PQ lance une campagne pour promouvoir l’indépendance. „Le Devoir”, s. A3, 22 kwietnia 2013. (fr.). 
  3. Pierre Karl Peladeau elected leader of Parti Quebecois. CTV News Montreal, 18 maja 2015. [dostęp 2015-05-15].
  4. Brian Myles: La fin abrupte du moment Péladeau. Le Devoir, 3 mai 2016. [dostęp 2016-05-03]. (fr.).
  5. Jean-François Lisée élu nouveau chef du Parti québécois. Le Devoir, 7 octobre 2016. [dostęp 2016-09-07]. (fr.).