Partia Narodowa (Malta)
Partia Narodowa (malt. Partit Nazzjonalista, PN, ang. Nationalist Party) – maltańska centroprawicowa partia polityczna[1][2] o profilu chadeckim[3], jedno z dwóch największych ugrupowań w kraju. Należy do Europejskiej Partii Ludowej[4].
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1880 |
| Ideologia polityczna | |
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
| Barwy | |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujPartię założył w 1880 Fortunato Mizzi, grupa ta była określana jako Anti-Reformists z uwagi na aktywny sprzeciw wobec polityki brytyjskich zarządców Malty. W 1926 doszło do połączenia tej formacji i Unione Politica Maltese w jednolitą Partię Narodową[5]. Narodowcy od początku popierali ideę uzyskania przez Maltę niepodległości, co nastąpiło w 1964 z inicjatywy tworzonego przez tę partię rządu.
Partia Narodowa po II wojnie światowej stała się drugą siłą polityczną w kraju. Od wyborów do Izby Reprezentantów z 1952 uzyskuje poparcie powyżej 40% głosów. Narodowcy wygrywali wybory krajowe w 1962 i 1966, następnie w 1981, 1987 i 1992. Po porażce w 1996 powrócili do władzy już dwa lata później, zwyciężając w kolejnych głosowaniach w 2003 i 2008[3]. Większości parlamentarnej nie utrzymali w 2013, przechodząc do opozycji[1].
Partia Narodowa opowiadała się za integracją europejską. Negocjacje z Unią Europejską z sukcesem przeprowadził wieloletni lider PN i premier Malty, Eddie Fenech Adami. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004, 2009, 2014, 2019 i 2024 narodowcy zajmowali drugie miejsce, przegrywając każdorazowo z laburzystami.
Liderzy
edytuj
- 1880–1905: Fortunato Mizzi
- 1926–1942: Ugo Pasquale Mifsud (premier 1924–1927 i 1932–1933) oraz Enrico Mizzi
- 1942–1944: George Borg Olivier (p.o.)
- 1944–1950: Enrico Mizzi (premier 1950)
- 1950–1977: George Borg Olivier (premier 1950–1955 i 1962–1971)
- 1977–2004: Eddie Fenech Adami (premier 1987–1996 i 1998–2004)
- 2004–2013: Lawrence Gonzi (premier 2004–2013)
- 2013–2017: Simon Busuttil
- 2017–2020: Adrian Delia
- od 2020: Bernard Grech
Poparcie
edytuj| Wybory | Poparcie | Mandaty (Izba Reprezentantów) | Zmiana |
|---|---|---|---|
| 1976 | 48,4% | 31/65 | – |
| 1981 | 50,9% | 31/65 | – |
| 1987 | 50,9% | 35/69 | +4 |
| 1992 | 51,8% | 34/65 | –1 |
| 1996 | 47,8% | 34/69 | – |
| 1998 | 51,8% | 35/65 | +1 |
| 2003 | 51,8% | 35/65 | – |
| 2008 | 49,3% | 35/69 | – |
| 2013 | 43,3% | 30/69 | –1 |
| 2017[7] | 43,7% | 28/67 | –2 |
| 2022 | 41,7% | 35/79 | +7 |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Paul Dallison: Centre-left wins Maltese election. politico.eu, 10 marca 2013. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ Malta to hold parliamentary election on March 26. reuters.com, 20 lutego 2022. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ a b c Parties and Elections in Europe: Malta. parties-and-elections.eu. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ Partia Narodowa na stronie Europejskiej Partii Ludowej. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ A Brief History. pn.org.mt. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ Malta: Historical archive of parliamentary election results. ipu.org. [dostęp 2022-11-10]. (ang.).
- ↑ Jako Forza Nazzjonali w koalicji z Partią Demokratyczną.