Partia Akcji Narodowej (Meksyk)
Partia Akcji Narodowej (hiszp. Partido Acción Nacional, PAN) – chrześcijańsko-konserwatywna partia meksykańska. PAN została założona w 1939 r. po tym jak członkowie ruchu cristero zdecydowali się na włączenie w życie polityczne kraju i zaczęli szukać porozumienia z rządzącą państwem Partią Rewolucyjno-Instytucjonalną (PRI).
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia |
16 września 1939 |
Adres siedziby |
Av. Coyoacán, № 1546 Colonia del Valle Del. Benito Juárez México DF CP03100 |
Ideologia polityczna | |
Poglądy gospodarcze | |
Członkostwo międzynarodowe |
|
Barwy | |
Obecni posłowie |
114 na 500 |
Obecni senatorowie |
38 na 128 |
Strona internetowa |
Partia Akcji Narodowej przez długi okres pozostawała w uśpieniu, ze względu na autorytarne metody stosowane przez PRI, która zmonopolizowała władzę na okres przeszło 70 lat. W latach osiemdziesiątych zaczęła zyskiwać coraz większe poparcie. W 1989 r. z jej ramienia gubernatorem stanu Baja California został Ernesto Ruffo Appel, była to pierwsza przegrana obozu rządzącego od czasu objęcia przez nią władzy w latach dwudziestych i zarazem duży sukces opozycyjnej PAN.
W 2000 kandydat PAN Vicente Fox został wybrany prezydentem kraju (był to pierwszy prezydent nie wywodzący się z PRI od 80 lat).
PAN opowiada się za zmniejszaniem podatków, ograniczaniem roli państwa w gospodarce. Popiera rozwój przedsiębiorczości i wolny rynek, chce reform w zakresie polityki socjalnej państwa, przez jej ograniczenie. Często odwołuje się do swoich katolickich korzeni a w kwestiach światopoglądowych ma charakter konserwatywny (np. potępianie aborcji).
W lipcu 2006 r. kandydat PAN w wyborach prezydenckich – Felipe Calderón wygrał je nieznaczną różnicą głosów, i w grudniu 2006 r. został pomimo sprzeciwów lewicy ostatecznie zaprzysiężony na prezydenta. Obecnym przewodniczącym partii jest od 2007 Germán Martínez.
Poparcie
edytujIzba Deputowanych (wyniki procentowe odnoszą się tylko do okręgów wielomandatowych, liczba mandatów jest sumą zdobytą w okręgach wielomandatowych i jednomandatowych):
- 1943 - 5,3%, 0 mandatów na 147
- 1946 - 2,2%, 4 mandaty
- 1949 - 5,6%, 4 mandaty
- 1952 - 8,3%, 5 mandatów na 161
- 1955 - 9,2%, 6 mandatów na 162
- 1958 - 10,2%, 6 mandatów
- 1961 - 7,6%, 5 mandatów na 178
- 1964 - 11,5%, 20 mandatów na 210
- 1967 - 12,3%, 20 mandatów na 212
- 1970 - 14,2%, 20 mandatów na 213
- 1973 - 16,3%, 25 mandatów na 231
- 1976 - 9%, 20 mandatów na 237
- 1979 - 11,8%, 43 mandaty na 400
- 1982 - 17,4%, 51 mandatów na 372
- 1985 - 16,3%, 38 mandatów na 400
- 1988 - 18%, 101 mandatów na 500
- 1991 - 17,7%, 89 mandatów
- 1994 - 25,8%, 119 mandatów
- 1997 - 26,6%, 121 mandatów
- 2000[1] - 38,2%, 224 mandatów[2]
- 2003 - 31,8%, 151 mandatów
- 2006 - 33,41%, 206 mandatów
- 2009 - 29,4%, 147 mandatów
- 2012 - 25,92%, 114 mandatów
- 2015 - 22,06%, 108 mandatów
Wybory prezydenckie:
- 1952 - Efraín González Luna 285 555 (7,8%) głosów - przegrana
- 1956 - Luis H. Álvarez 705 303 (9,4%) głosów - przegrana
- 1964 - José González Torres 1 034 337 (11%) głosów - przegrana
- 1970 - Efraín González Morfín 1 945 070 (14%) głosów - przegrana
- 1976 - Nie wystawiono kandydata
- 1982 - Pablo Emilio Madero 3 700 045 (16,4%) głosów - przegrana
- 1988 - Manuel Clouthier 3 208 584 (16,8%) głosów - przegrana
- 1994 - Diego Fernández de Cevallos 9 146 841 (25,92%) głosów - przegrana
- 2000 - Vicente Fox 15 989 636 (42,52%) głosów - Prezydent Meksyku
- 2006 - Felipe Calderón 15 000 284 (35,89%) głosów - Prezydent Meksyku
- 2012 - Josefina Vázquez Mota 12 473 106 (26,04%) głosów - przegrana