Parkitka

wzgórze i osiedle w Częstochowie

Parkitka – wzgórze w Częstochowie o wysokości 293,1 m n.p.m[1][2] oraz położone na nim osiedle wchodzące w skład dzielnicy Częstochówka-Parkitka[3].

Parkitka
Ilustracja
Zabudowa osiedla
Państwo

 Polska

Położenie

Częstochowa

Wysokość

293,1 m n.p.m.

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Parkitka”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Parkitka”
Położenie na mapie Częstochowy
Mapa konturowa Częstochowy, blisko centrum na lewo u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Parkitka”
Ziemia50°49′31,64″N 19°05′03,22″E/50,825456 19,084228

Najwyżej położony punkt wzniesienia znajduje się przy ulicy Krynickiej, pomiędzy ulicami Bialską a Mazowiecką[2]. Rejestr TERYT wymienia Parkitkę jako część miasta Częstochowy (SIMC: 0931193).

Historia

edytuj

Nazwa Parkitka (dawniej pustkowie Parkitne) funkcjonuje od XIX wieku. Intensywna zabudowa tych terenów rozpoczęła się w latach 80. XX wieku. W latach 1982–2000 na Parkitce wybudowany został Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. NMP[3].

Osiedle Parkitka było ostatnim zwartym kompleksem mieszkaniowym wybudowanym w mieście w okresie PRL. Chociaż jak na innych osiedlach zastosowano tu wielką płytę W-70, ale architektowi Marianowi Kruszyńskiemu udało się wymusić dodanie odlewanych elementów, stanowiących urozmaicające detale architektoniczne, np. ukośne loggie w blokach czy podcienia arkadowe pawilonów, jednak najbardziej charakterystyczne okazały się nadbudówki, tzw. pracownie artystyczne z blaszanymi, niemal pionowymi zadaszeniami, do których wchodzi się ze znajdującego się poniżej mieszkania[4].

Nadbudówek powstało 55 i tworzą charakterystyczną sylwetkę osiedla, gdyż są obecne na wszystkich blokach w pierwszym rzędzie od strony głównej ulicy w dzielnicy, tj. ul. Okulickiego[4].

Pomysł, by w ramach budowy osiedla mieszkaniowego powstały pracownie dla artystów powstał w 1979 r. Uzasadnieniem dla tego elementu był fakt, że środowisko twórców było w mieście bardzo silne, m.in. za sprawową cieszącego się renomą kierunku plastycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej[4].


Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Adam Królikowski: Niwa Częstocha (5). [w:] Gazeta Częstochowska [on-line]. 15 grudnia 2011. [dostęp 2021-12-31].
  2. a b Tomasz Haładyj, Eliza Kwiatkowska: Jasna Góra wcale nie jest najwyższa w Częstochowie. Oto nasz ranking - i propozycja wycieczek na weekend. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2015-08-07. [dostęp 2021-12-31].
  3. a b Andrzej Kuśnierczyk: Częstochówka-Parkitka. [w:] Encyklopedia Częstochowy [on-line]. [dostęp 2021-12-31].
  4. a b c Tomasz Haładyj, Znikną charakterystyczne "czapeczki" na nadbudówkach bloków na częstochowskiej Parkitce? [online], czestochowa.wyborcza.pl, 8 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-09] (pol.).