Park Schöna nad Czarną Przemszą
Park Schöna nad Czarną Przemszą to pozostałość parku pałacowego, który powstał w latach 1875 - 1879 na terenach byłej wsi Kuźnica, gdzie obecnie znajduje się dzielnica Sielec. Park usytuowany został obok przędzalni wigoniowej Franza Schöna oraz zbudowań mieszkalnych przynależnych do fabryki. Pierwszą wzmiankę o parku znajdziemy w relacji Fanny Lamprecht, wynika, że już w latach 80. XIX w. wokół tych zabudowań rozciągał się park. W 1903 pośród zieleni parku powstała rezydencja przemysłowców zwana Nowym Pałacem Schöna lub Pałacem Oskara Schöna.
 nr rej. A/1370/88 z 10.02.1988
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Dzielnica | |
| Adres |
1-go Maja |
| Powierzchnia |
1,0 ha |
| Data założenia |
1875 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Sosnowca  | |
 50°16′21,70″N 19°08′19,90″E/50,272694 19,138861
| |
Opis ówczesnego wyglądu parku zachował się w pamiętnikach Fanny Lamprecht. Opisany jest między innymi wielki staw, wzgórze oraz modne ówcześnie groty. Podobny obraz parku znajduje się na starych mapach Sosnowca[1] oraz pocztówkach. Park rozciągał się od ul. Sezamowej (obecnie ul. 1-go Maja) aż po miejsce gdzie obecnie (stan na 2017 rok) znajduje się kładka prowadząca do Parku Harcerskiego. Po drugiej wojnic światowej na miejscu stawu wybudowano nieistniejący już dziś basen.
W obecnej formie park zajmuje powierzchnię około l ha. Przez park przebiega Bulwar Czarnej Przemszy, który łączy się Parkiem Harcerskim, ulokowanym po drugiej stronie Czarnej Przemszy oraz Parkiem Sieleckim, którego krawędzie sięgają ul. 1-go Maja. W obrębie parku rosną m.in. dęby szypułkowe, kasztanowce zwyczajne, topole czarne, buki w odmianie purpurowej. Najstarsze występujące w parku okazy drzew mają około 130 lat. Trzy z nich należące do gatunku Topola osika objęte są ochroną jako drzewa pomnikowe. Mają one 28 m wysokości i obwody: 408, 415 i 425 cm[2].
Bibliografia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Plan miasta Sosnowca., v: Drukarnia Planów E. Bryłka, 1935.
- ↑ Przeglądanie danych - Pomnik przyrody [online], Geoserwis GDOS [dostęp 2020-08-25].