Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach (biał. Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі у Празароках) – parafia rzymskokatolicka w Prozorokach. Należy do dekanatu głębockiego diecezji witebskiej. Została utworzona w 1797 roku.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach

Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі у Празароках

Kościół parafialny
Państwo	Białoruś
Siedziba	Prozoroki
Adres	ul. Centralna 26
Data powołania	1797 r.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	witebska
Dekanat	Głębokie
Kościół	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach
Administrator	ks. Dymitr Raćko
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wspomnienie św. Antoniego, wspomnienie Matki Bożej Anielskiej
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia, 13 czerwca, 2 sierpnia
Położenie na mapie Białorusi Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach
55°17′47,3″N 28°13′09,0″E

Historia

Pierwszy kościół katolicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w 1698 roku z funduszy podkomorzego połockiego Justyna Szczyta (według akt franciszkańskich zostali oni sprowadzeni do Prozorok w 1677 r.). Około 1715 roku kościół i drewniany klasztor franciszkanów spłonęły. W 1721 roku podchorąży smoleński Józef Paweł Korsak ufundował nowy kościół i klasztor. W 1772 roku w klasztorze św. Ludwika mieszkało siedmiu zakonników (w tym czterech kapłanów). Klasztor należał do kustodii kowieńskiej. W 1797 roku parafię powierzono franciszkanom. W klasztorze mieszkało wówczas czterech zakonników. W 1820 roku klasztor należał do kustodii pińskiej. Po likwidacji klasztoru w 1832 roku parafią opiekowali się księża diecezjalni. Pod koniec XIX wieku parafia należała do dekanatu dziśnieńskiego i liczyła 4268 wiernych. Posiadała kaplice w Ostrowiu, Nowej Psui.

14 sierpnia 1892 roku kościół, dzwonnica i dwa budynki plebanii spłonęły podczas pożaru miasta. W listopadzie tego roku parafianie otrzymali zgodę gubernatora wileńskiego Iwana Kachanowa na odbudowę plebanii i tymczasowej sali modlitewnej. W 1896 roku uzyskano zgodę na budowę nowego kościoła. 12 sierpnia 1899 roku biskup Stefan Zwierowicz poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Kościół zbudowano w latach 1899-1907, z inicjatywy proboszcza Dominika Druktejny. Konsekracji dokonano 14 października 1907 roku. W 1950 roku kościół zamknięto i urządzono w nim spichlerz. Proboszcz ks. Warszaw został aresztowany i uwięziony. 29 czerwca 1989 roku świątynia została zwrócona Kościołowi. Po rocznym remoncie został poświęcony przez ks. Lucjana Pawlika MIC.

Obecnie

W parafii istnieje wspólnota Żywego Różańca. Parafia posiada kaplicę w Łomaszach.

Na terenie parafii znajdują się cmentarze w miejscowościach: Prozoroki, Sanniki, Długie, Stukany, Łomasze, Psuja, Słobódka, Szo.

 Proboszczowie parafii

imię i nazwisko	daty urzędowania
O. Józef Wassery OFMConv	1843
Ks. Leopold Kozakiewicz	1872
Ks. Dominik Druktejna	1899 – 1907
Ks. Stefan Ostaniewicz	1936 – 1939
Ks. Mikołaj Tepper	1939
Ks. Warszaw	– 1950
Ks. Eugeniusz Huk	1990 – 1991
Ks. Robert Krzywicki	1991 – 1994
Ks. Lucjan Pawlik MIC	1994 – 1996
Ks. Kazimierz Okuszko	1996 – 2000
Ks. Jerzy Zygmuntowski	2000 – 2005
Ks. Dymitr Raćko	2012 –

Źródła

• Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach na stronie catholic.by
• Prozoroki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 68 .