Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Olkowiczach
Parafia Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny w Olkowiczach – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji mińsko-mohylewskiej, w dekanacie wilejskim, na Białorusi. Parafia istnieje od drugiej połowy XVIII w.
kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Olkowiczach | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania |
XVIII w. |
Wyznanie | |
Kościół | |
Archidiecezja | |
Dekanat | |
kościół | |
Wezwanie | |
Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
54°29′20,2″N 26°54′54,6″E/54,488944 26,915167 |
Historia
edytujW 1699 roku zbudowano drewnianą kaplicę. W 1722 roku biskup Alekander Horain, właściciel Olkowicz, wybudował za własne środki drewniany kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Obok świątyni wzniesiono dwupoziomową drewnianą dzwonnicę. W 1761 r. karmelici ufundowali przy kościele szpital. W 1754 r. wybudowano nowy kościół w stylu neoklasycystycznym z sześciokolumnowym portykiem i dwukondygnacyjną wieżą.
W 1886 roku parafia znajdowała się w dekanacie wilejskim diecezji wileńskiej, posiadała 3990 parafian. Posiadała filię w Wiażynie, kaplice w Starzynkach i Obodowcach. W kościele znajdował się słynący cudami obraz Najświętszej Maryi Panny. Proboszczem był ks. Kacper Jakubowski.
W latach 1887–1905 wybudowano obok starego kościoła nową świątynię z cegły. W 1915 r. proboszczem był ks. Mieczysław Pietrzykowski.
W 1950 r. świątynia została zamknięta przez władze sowieckie, budynek służył jako spichlerz. W 1969 roku dach kościoła został uszkodzony przez pożar, później został on odremontowany. W 1989 roku budynek został zwrócony Kościołowi katolickiemu i odnowiony[1].
Galeria
edytuj-
Stary kościół, ok. 1900 r.
-
Stary i nowy kościół, ok. 1900 r.
Przypisy
edytuj- ↑ Альковічы — парафія Адведзінаў Найсвяцейшай Панны Марыі [online], catholic.by [dostęp 2022-12-03] (biał.).
Bibliografia
edytuj- catholic.by
- Olkowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 485 .