Parafia św. Kazimierza w Leplu
Parafia św. Kazimierza w Leplu (biał. Парафія Святога Казіміра ў Лепелі) – parafia rzymskokatolicka w Leplu. Należy do dekanatu lepelskiego diecezji witebskiej. Parafia miała dawniej wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego[1].
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Hercena 1, 211174 Lepel, rejon lepelski |
| Data powołania |
1604 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°53′22,4″N 28°41′35,0″E/54,889556 28,693056
| |
Historia
edytujW dokumencie z 1439 roku wspomina się, że Lepel należał do dóbr kościelnych nadanych przez Michała Zygmuntowicza duchownym z Witebska. W 1586 roku dobra te odkupił Lew Sapieha. W 1602 papież Klemens VIII pozwolił na podporządkowanie znajdującego się w Leplu kościoła i klasztoru opiece biskupa wileńskiego. W 1604 roku Lew Sapieha ufundował i bogato wyposażył kościół św. Kazimierza[2]. Był to jeden z pierwszych trzech kościołów na ziemi połockiej. 8 sierpnia 1606 roku zapis fundacyjny zaaprobował król Zygmunt III Waza. W 1609 roku Sapieha nadał majątek w Leplu wileńskim bernardynkom, które pracowały przy kościele św. Michała[1].
Pierwsza świątynia dwukrotnie spłonęła 8 września 1799 roku i w nocy z 27 na 28 kwietnia 1833 roku. Po drugim pożarze nabożeństwa odprawiano na plebanii, która została następnie przebudowana na kościół[2][1].
Gdy proboszczem był ks. Mateusz Stankiewicz bernardynki ofiarowały parafii obraz Matki Bożej uważany za cudowny, przez co świątynia stała się sanktuarium maryjnym o lokalnym znaczeniu.
W latach 1857–1876 wybudowano murowany kościół pod wezwaniem św. Kazimierza, zabytek architektury późnego klasycyzmu. Fundatorem kościoła był miejscowy szlachcic Malczewski. W parafii Lepel w czasie budowy świątyni było 2976 katolików, z czego 400 mieszkało w mieście[2].
Na początku swojego istnienia parafia św. Kazimierza miała jeszcze kilka kaplic i kościołów w innych osadach. Zazwyczaj znajdowały się w bogatych majątkach szlacheckich. W 1780 roku staraniem szlachcica Fabiana Kaszczyca, który służył na dworze królewskim, wybudowano kościół w majątku Pyszna[2].
W majątkach Mieżdżyce i Lucice w 1909 roku zbudowano drewniane kościoły poświęcone przez ks. Pawła Karpowicza, lecz żaden z nich się nie zachował[2].
5 kwietnia 1927 roku sowieci aresztowali proboszcza ks. Pawła Karpowicza[1], a w 1935 roku zamknęli kościół. Budynek był początkowo opuszczony, a w latach 70. i 80. XX wieku służył jako garaż i podstacja transformatorowa. Świątynia została zwrócona wiernym i otwarta w latach 90. XX wieku. Od 1993 roku odbywają się w niej regularne nabożeństwa, a w 1995 roku została ponownie poświęcona przez kardynała Kazimierza Świątka. Kościół został wyremontowany[2].
Na terenie parafii znajduje się wieś Wiesiołowo, w której zarejestrowano oddzielną parafię[2].
Demografia
edytujLiczba katolików, wiernych parafii, w poszczególnych latach[1].
Proboszczowie parafii
edytuj| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| ks. Jan Bujwidowicz | 1609 - 1610 |
| ks. Mateusz Stankiewicz | 1663 |
| ks. Paweł Charlicki | ok. 1700 |
| ks. Stanisław Ungier | 1769 - 1771 |
| ks. Eliasz Poźniak | 1782 |
| ks. Józef Mikoszej | 1833 |
| ks. Paweł Wikierowicz | 1841 - 1849 |
| ks. Feliks Leczyński | 1852 |
| ks. Leonard Krazewski | 1862 - 1864 |
| ks. Artur Smorczewski | 1864 - 1872 |
| ks. Wiktor Żyźniewski | 1873 - 1880 |
| ks. Jan Sztrowpp | 1882 |
| ks. Sylwester Kimbar | 1883 - 1884 |
| ks. Karol Śliwowski | 1885 - 1897 |
| ks. Julian Bandza | 1898 - 1900 |
| ks. Antoni Orżal | 1901 - 1905 |
| ks. Paweł Karpowicz | 1906 - 1927 |
| ks. Mieczysław Janczyszyn | 1991 - 2001 |
| ks. Jan Pugaczow | 2001 - 2002 |
| ks. Henryk Damaszko | 2001 - 2005 |
| ks. Włodzimierz Zajączkowski |