Papirus 91
Papirus 91 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Dziejów Apostolskich.
| Data powstania |
III wiek |
|---|---|
| Rodzaj |
Kodeks papirusowy |
| Numer |
(GA) |
| Zawartość |
Dzieje Apostolskie 2-3 † |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
[14] cm × [25] cm |
| Typ tekstu |
tekst aleksandryjski |
| Miejsce przechowywania |
Mediolan, Sydney |
Opis
edytujZachowały się dwa fragmenty jednej karty Dziejów Apostolskich (2,30-37; 2,46-3,2)[1]. Oryginalna karta miała rozmiary 14 na 25 cm. Tekst pisany jest w 30-34 linijkach na stronę, skryba miał rękę wprawioną w pisaniu dokumentów[2].
Nomina sacra pisane są skrótami. W Dz 2,36 stosuje staurogram[3].
Kurt Aland zaliczył go do sześciu wczesnych rękopisów Dziejów Apostolskich[2].
Tekst
edytujTekst grecki rękopisu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Pickering twierdził, że nie zawiera żadnych zachodnich wariantów i reprezentuje aleksandryjską tradycję. Fragment jest jednak zbyt krótki, aby mieć pewność co do tekstualnego charakteru fragmentu[2].
- 2,33: skryba popełnia błąd transkrypcji ακουετε (you hear) na ακουεται (he heard) due to ε and αι being pronounced similarly when spoken.
- 2,36: Ισραηλ (Israel) zamienione na Ισστραηλ.
- 2,36: και (and) is omitted from after οτι (because/that).
- 2,36: Swaps κν αυτον και χρν (Master him and Christ/Messiah (Nomina sacra) to χρν [αυτον και κν] (Christ/Messiah him and Master (Nomina sacra)
- 2,46: μετελαμβανον (they were sharing) oddane jako μεταλαμβανον (they are sharing).
- 2,46: αφελοτητι (simplicity) oddane jako [αφελ]οτλοτητι.
Historia
edytujNieznane jest miejsce pochodzenia rękopisu. Tekst rękopisu opublikowany został w 1982 roku[4]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 91[5].
Rękopis datowany jest przez INTF na III wiek[1]. Comfort datuje na połowę albo koniec III wieku[2].
Paleograficznie jest podobny do P. Oxy. 654 oraz P. Florentine II 120, oba z połowy III wieku[2].
Cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu (NA27).
Jeden z fragmentów przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Mediolanie (P. Mil. Vofl. Inv. 1224), drugi w Macquarie University (Inv. 360) w Sydney[1][6].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 102. ISBN 978-0-8028-4098-1.
- ↑ a b c d e Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 622. ISBN 978-0-8423-5265-9.
- ↑ Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 623. ISBN 978-0-8423-5265-9.
- ↑ Claudio Galazzi, P. Mil. Vogl. Inv. 1224 NT, Act. 2,30-37 e 2,46-3,2, Bulletin of the American Society of Papyrologists 19 (New Haven: 1982), pp. 39-45.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 74. ISBN 978-0-8028-4098-1.
- ↑ INTF, Papirus 91 (GA), [w:] Liste Handschriften, Münster [dostęp 2012-01-13].
Bibliografia
edytuj- Claudio Galazzi, P. Mil. Vogl. Inv. 1224 NT, Act. 2,30-37 e 2,46-3,2, Bulletin of the American Society of Papyrologists 19 (New Haven: 1982), pp. 39–45.
- S. R. Pickering, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 65 (Bonn: 1986), pp. 76–79.
- Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 622-624. ISBN 0-8423-5265-1, ISBN 978-0-8423-5265-9.