Papier ścierny

Papier ścierny – jeden z rodzajów wyrobów ściernych przeznaczonych do obróbki ściernej powierzchni przedmiotów wykonanych z takich materiałów jak drewno, metal, tworzywa sztuczne.

Ten artykuł od 2021-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W handlu występuje zwykle w postaci arkuszy (formatu A4) lub taśm grubszego papieru, na którego jednej ze stron znajduje się tzw. nasyp – czyli warstwa ziarna ściernego przyklejonego do podłoża. Jako materiał ścierny dawniej stosowano drobno tłuczone szkło – stąd czasem zamiennie używana nazwa „papier szklisty”. Dziś takim materiałem jest zwykle korund (Al₂O₃) lub karborund (SiC).

Oznaczenie ziarnistości

Rozróżnia się papiery grubo- i drobnoziarniste. Oznaczenie ziarnistości znajduje się na spodzie arkusza (taśmy) w postaci liczby, np. 30, 60, 120, 360, itp. Liczba ta jest związana z wielkością ziaren materiału ściernego – im wyższa liczba w oznaczeniu, tym drobniejsze ziarno użyte do produkcji papieru. Oznacza liczbę oczek w sicie na jeden cal kwadratowy użytym do przesiania materiału (przy gradacjach powyżej 240 – prowadzi się analizę metodą sedymentacji) (europejska norma ISO 6344(inne języki)).

W zależności od rodzaju papieru i użytego kleju papiery ścierne dzieli się na zwykłe i wodoodporne. Tych drugich (zwykle o gradacji powyżej 300 do 2500) po zwilżeniu wodą lub naftą używa się do szlifowania powierzchni.


	ISO/FEPA	CAMI	Średnia grubość granulacji (µm)
Makroziarna
Bardzo szorstki	P12		1815
	P16		1324
	P20		1000
	P24		764
		24	708
	P30		642
		30	632
		36	530
	P36		538
Szorstki	P40	40	425
		50	348
	P50		336
Przeciętny		60	265
	P60		269
	P80		201
		80	190
Drobnoziarnisty	P100		162
		100	140
	P120		125
		120	115
Bardzo drobnoziarnisty	P150		100
		150	92
	P180	180	82
	P220	220	68
Mikroziarna
Bardzo drobnoziarnisty	P240		58,5
		240	53,0
	P280		52,2
	P320		46,2
	P360		40,5
Bardzo drobnoziarnisty		320	36,0
	P400		35,0
	P500		30,2
		360	28,0
	P600		25,8
Super drobnoziarnisty		400	23,0
	P800		21,8
		500	20,0
	P1000		18,3
		600	16,0
	P1200		15,3
Ultra drobnoziarnisty	P1500	800	12,6
	P2000	1000	10,3
	P2500		8,4

Historia

Pierwsza wzmianka o papierze ściernym należy do XIII wieku, kiedy w Chinach był produkowany papier ścierny stworzony z mielonej muszli, nasion i piasku, klejonych do pergaminu z pomocą naturalnego kleju. U niektórych narodów zamiast papieru ściernego była używana skóra rekina^{[potrzebny przypis]}.

Uważa się, że wynalazcą nowoczesnego papieru ściernego jest John Oakey(inne języki) (1813–1887) – angielski wynalazca i założyciel firmy „John Oakey i synowie”, producent papieru ściernego i innych materiałów szlifierskich.