Palestyna w Sułtanacie Egiptu
Palestyna w Sułtanacie Egiptu przebywała w okresie od 1187 do 1250 roku.
Historia
edytuj
Rys ogólny
edytujW 1171 roku wezyr Saladyn obalił rządy kalifów z dynastii Fatymidów w Egipcie i ogłosił się sułtanem. Powstał sułtanat Egiptu w którym rządzili sułtani z dynastii Ajjubidów.
Potęga sułtana Saladyna rosła wraz z nowymi zdobyczami terytorialnymi. W 1174 r. zdobył Damaszek w Syrii.
W 1181 roku książę Antiochii, Renald de Châtillon, samowolnie zerwał zawieszenie broni z muzułmańskim sułtanem Saladynem i rozpoczął działania wojenne na Morzu Czerwonym. Między innymi napadnięto na samo serce islamu, na Mekkę. Wywołało to natychmiastową reakcję świata muzułmańskiego, który zjednoczył się pod wodzą sułtana Saladyna.
Historia Palestyny
edytuj
W 1186 roku sułtan Saladyn zażądał od króla Królestwa Jerozolimskiego Gwidona z Lusignan wypłacenia odszkodowania i zwrotu łupów zagrabionych przez Renalda de Châtillon. Wobec jego odmowy, wojska arabskie wkroczyły do Palestyny i pokonały krzyżowców w bitwie pod Hittin (1187 r.). Saladyn zdobył Tyberiadę, Akkę, Jaffę i Jerozolimę.
W odpowiedzi, siły angielskie i francuskie (III wyprawa krzyżowa) w 1191 roku zdobyły twierdzę Akkę, a następnie pas nadmorski z Cezareą i Jaffą. W toku dalszych działań krzyżowcy uzyskali korzystny pokój (1192 r.) z sułtanem Saladynem, dającym swobodny dostęp chrześcijanom do miejsc świętych w Palestynie.
W 1229 roku wyprawa Fryderyka II odzyskała Jerozolimę. W 1239 roku krzyżowcy zawarli sojusz z Syrią przeciwko Egiptowi, i wykorzystując spory pomiędzy muzułmanami przejęli kontrolę nad całą Galileą. W 1240 roku przejęli kontrolę nad Górą Tabor.
Pomimo to, w 1244 roku nastąpiła ostateczna utrata przez krzyżowców Jerozolimy.