Pałac w Korytowie
Pałac w Korytowie (niem. Schloss Koritau) – zabytkowy[1] pałac w Korytowie – wsi sołeckiej w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko[2]
 nr rej. pałac A/435/838/WŁ z 18.09.1981, park A/4334/837/WŁ z 14.09.1981
| |
.jpg) Pałac w Korytowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Anton von Hartig |
| Ukończenie budowy |
1711 r. |
| Ważniejsze przebudowy |
XIX w. |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°27′25,34″N 16°36′00,86″E/50,457039 16,600239
| |
Pałac wzniesiony w 1711 przez Antona von Hartiga według projektu Jakoba Carovy i rozbudowany na początku XIX wieku. W przeszłości był jedną z piękniejszych rezydencji na ziemi kłodzkiej, obecnie jest nieużytkowany.
Historia
edytujPierwsze wzmianki o rezydencji w Korytowie pochodzą z XVI wieku, budynek ten strawił pożar w 1585 roku[3]. Obecnie istniejący pałac został wzniesiony w roku 1711 przez Antona von Hartiga (1681–1754)[4] według projektu włoskiego architekta Jakoba Carovy[5]. Na początku XIX wieku do bryły pałacu dobudowano oficynę mieszkalną, w tym samym stuleciu obiekt był remontowany. W roku 1945 pałac został uszkodzony[6].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 18 września 1981 pałac został wpisany do rejestru zabytków[7]. Latem 2014 roku pałac stał się siedzibą nowo utworzonej Fundacji Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Hrabstwa Kłodzkiego[8]. W grudniu 2014 roku na skutek problemów finansowych właściciela obiekt wystawiono na licytację komorniczą[8]. Obecnie (w roku 2016) budynek jest nieużytkowany.
Architektura
edytujPałac w Korytowie jest barokową budowlą dwutraktową wzniesioną na planie wydłużonego prostokąta[5]. Bryła jest nakryta dachem czterospadowym i posiada dwie kondygnacje[5]. Elewacje budynku są bogato zdobione i podzielone lizenami podtrzymującymi płaski gzyms[6]. Wewnątrz są dwie sienie przelotowe z zachowanymi sklepieniami[3]. Na fasadzie są dwa podobne do siebie półkoliste portale z boniowanymi pilastrami, zwieńczone wydatnymi gzymsami z maszkaronami i kartuszami herbowymi. Na tylnej ścianie budynku są dwa kolejne portale, znacznie skromniejsze[6].
Do pałacu przylega park o powierzchni 6,7 ha, w którym rosną stare dęby, buki, graby i sosny wejmutki[5].
Galeria
edytuj.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
![Herby: von Hartig, L Kolowrat-Krakowsky, P[a]](/wiki/Plik:Koryt%C3%B3w._Nepomucen_1.jpg)
Uwagi
edytuj- ↑ Herby Adama Franza von Hartiga (1724–1783) i hr. Marii Theresii von Kolovrat-Krakovský (1730–1791).
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ Województwo dolnośląskie. Mapa administracyjna, 1:180 000, wyd. Plan, Wrocław 2010.
- ↑ a b Serwis turystyczny dolnego śląska. [dostęp 2016-10-06].
- ↑ Graf Anton Esaias Isaias von Hartig. [dostęp 2024-03-25].
- ↑ a b c d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 354. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ a b c Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 244, 245. ISBN 838-5773-06-1.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 66. [dostęp 2016-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ a b Marek Gałowski: Turysta Kłodzki. [dostęp 2016-10-06].