Pałac w Cerekwicy
Pałac w Cerekwicy – pałac znajdujący się we wsi Cerekwica, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim.
.jpg) Pałac około 1912 (przed przebudową z 1973) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Cerekwica 1, 88-400 Cerekwica |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Mieczysław Rogaliński |
| Ukończenie budowy |
1876 |
| Ważniejsze przebudowy |
1973 |
Położenie na mapie gminy Żnin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żnińskiego  | |
 52°49′52,1782″N 17°38′06,7988″E/52,831161 17,635222
| |
Historia
edytuj.JPG)
Lokalne ziemie należały do dóbr stołowych arcybiskupów gnieźnieńskich. Od wieku XVIII majątek był własnością Rogalińskich, a następnie, do II wojny światowej, Unrugów (Łucja Rogalińska wyszła za Karola Unruga). W 1926 dobra liczyły 817 hektarów[1].
Piętrowy pałac wzniesiono w 1876[2] dla Mieczysława Rogalińskiego. Obiekt zaprojektował kcyński budowniczy, Wiktor Stabrowski[2], autor m.in. dworu w Czeszewie. Nawiązywał wprost do XVII-wiecznej architektury francuskiej, w tym zwłaszcza wzorów François Mansarta[1]. Został przebudowany w 1973[3].
Architektura
edytujObiekt jest kilkuczłonowy, z wydatnym ryzalitem krytym dachem mansardowym i ośmioboczną, niesymetryczną wieżą[3] również pokrytą takim, ale wyższym, dachem. Do pałaców francuskiego neorenesansu nawiązują też wysokie kominy. Marcin Libicki uważa implementację tych francuskich wzorów w Cerekwicy za udaną, choć nie tak okazałą jak np. w Posadowie. Styl taki był popularny wśród wielkopolskich ziemian, jako kontrapunkt wobec germanizacji, architektury pruskiej, a moda ta nasiliła się zwłaszcza po wojnie francusko-pruskiej (po 1871)[1].
Otoczenie
edytujPałac otoczony jest 2,3-hektarowym parkiem[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Marcin Libicki, Dwory i pałace Wiejskie i Wielkopolsce, Wyd. 3, Poznań: Dom Wyd. REBIS, 2003, s. 45, ISBN 83-7301-243-5, OCLC 53292050 [dostęp 2022-12-27].
- ↑ a b Włodzimierz Łęcki, Wielkopolska, Wyd. 1, Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 607, ISBN 83-217-2497-3, OCLC 21032370 [dostęp 2023-01-11].
- ↑ a b c Maria Zielińska, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, Wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1992, s. 30, ISBN 83-01-10630-1, OCLC 27642724 [dostęp 2023-01-11].