Pałac w Ścinawce Średniej
Pałac w Ścinawce Średniej – zabytkowy pałac[1] wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku w wyniku rozbudowy istniejącego wcześniej w tym miejscu dworu. W 1893 roku w części budynku urządzono kościół ewangelicki. Od 1923 roku pałac należał do zakonu jezuitów, po 1945 roku zaczął pełnić funkcje mieszkalne.
 nr rej. A/4766/1621/a-g/WŁ z 20.04.1998[1]
| |
 Pałac w Ścinawce Średniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wojska Polskiego 14 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
przełom XVII i XVIII w. |
| Ważniejsze przebudowy |
1788, 1795, 1893 |
| Kolejni właściciele |
Rochus von Lüttwitz[2] |
Położenie na mapie gminy Radków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°30′47,73″N 16°30′12,92″E/50,513258 16,503589
| |
Położenie
edytujPałac leży w południowej części Ścinawce Średniej, wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków[3].
Historia
edytujW XIV wieku w tym miejscu istniał dwór[3]. W 1628 roku budynek ten stał się własnością jezuitów z Kłodzka[4]. W wyniku rozbudowy dworu przeprowadzonej na przełomie XVII i XVIII wieku, powstał obecny, barokowy pałac[3]. W 1788 roku dokonano kolejnej rozbudowy, a w 1795 roku wzniesiono pałacowy teatr[3]. Pod koniec XVIII wieku zakon jezuitów uległ kasacie i pałac zmienił właściciela. W 1893 roku w części budynku utworzono kościół ewangelicki[3]. W 1923 roku budynek nabyli jezuici, którzy urządzili w nim nowicjat i prepozyturę (probostwo)[3]. Po 1945 roku pałac na krótko powrócił do zakonu, ale ostatecznie został przejęty przez państwo. Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 20 kwietnia 1998 roku pałac został wpisany do rejestru zabytków[1].
Obecnie budynek pełni funkcje mieszkalne.
Architektura
edytujBarokowy pałac to budowla założona na planie prostokąta, wzniesiona z kamienia i cegły, czterokondygnacyjna, nakryta dachem dwuspadowym z lukarnami[4]. Dziesięcioosiowa fasada jest dzielona pilastrami w wielkim porządku[3]. W jej centrum znajduje się pseudoryzalit zwieńczony trójkątnym przyczółkiem[4].
Budynek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: cztery domy mieszkalne, dawna kaplica, pawilon ujęcia wody i park[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 82. [dostęp 2014-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Adreßbuch des Schlesischen Grundbesitzes. Nach amtlichen und authentischen Quellen bearbeitet, CERES, landwirtschaftlicher Verlag, Berlin-Groß-Lichterfelde-West und Leipzig 1910. s. 238. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 397. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ a b c Damian Dąbrowski: Ścinawka Średnia. [w:] www.palaceslaska.pl [on-line]. [dostęp 2017-12-10].
Bibliografia
edytuj- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.