Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu

Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu (biał. Палац Румянцавых – Паскевічаў, ros. Дворец Румянцевых-Паскевичей) – zabytek architektury z XVIII–XIX wieku i główna atrakcja turystyczna Homla.

Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu

nr rej. 310Г000044
Pałac w Homlu na obrazie Marcina Zaleskiego w XIX wieku
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Miejscowość	Homel
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	klasycyzm
Architekt	Adam Idźkowski
Położenie na mapie Homla Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu
Położenie na mapie Białorusi Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu
Położenie na mapie obwodu homelskiego Pałac Rumiancewów i Paskiewiczów w Homlu
52°25′20″N 31°00′59″E

Historia

W miejscu obecnego pałacu od XVI do XVIII wieku znajdował się zamek.

Pałac został wzniesiony w latach 1777–1796 przez rosyjskiego pułkownika Piotra Rumiancewa-Zadunajskiego – właściciela Homla podarowanego mu po I rozbiorze Polski przez Katarzynę II ("для увеселения", czyli "dla rozrywki"). Projekt kompleksu wykonał Iwan Starow (autor m.in. pałacu Taurydzkiego, soboru Kazańskiej Ikony Matki Bożej i ławry Aleksandra Newskiego w Petersburgu).

Zabytek jest dwupiętrowym budynkiem postawionym na wysokiej podmurówce, zakończony belwederem w kształcie sześcianu z wielką kopułą. Pierwotne wnętrze budynku było utrzymane w stylu wczesnego klasycyzmu, a ozdobą fasady były portyki kolumny korynckie. Na pierwszym piętrze mieściły się wyłącznie pomieszczenia wizytowe, na drugim – pokoje mieszkalne; podmurówka była wykorzystywana dla celów gospodarczych.

Po śmierci Rumiancewa pałac odziedziczył jego syn – dyplomata, mecenas i działacz państwowy Nikołaj Rumiancew. W 1834 kompleks został sprzedany za 800 tys. rubli Iwanowi Paskiewiczowi, który przeprowadził gruntowną przebudowę pałacu i kazał rozplanować park. W latach 1842–1922 przed pałacem stał wywieziony z Warszawy pomnik księcia Józefa Poniatowskiego, po traktacie ryskim zwrócony Polsce przez władze radzieckie.

Do Paskiewicza należała wielka kolekcja antyków, map, książek – duża jej część była przechowywana w pałacu (obecnie w muzeum można obejrzeć 300 przedmiotów z kolekcji feldmarszałka). Po śmierci Paskiewicza nieruchomość przejął jego syn Teodor (Fiodor) z małżonką Iriną. Po rewolucji październikowej pałac został upaństwowiony i przekazany muzeum krajoznawczemu w Homlu. Irinę Paskiewiczową przeniesiono do małego mieszkania na terenie miasta.

Zniszczony w czasie II wojny światowej obiekt odbudowano po wojnie i przeznaczono na muzeum i pałac Pionierów; od czasu uzyskania przez Białoruś niepodległości budynek jest w całości wykorzystywany do celów muzealnych. Przywrócono mu wygląd wnętrz z XVIII i XIX wieku.

Do czasów rewolucji pałac zdobiło 6 rzeźb antycznych bogów, zostały one ponownie ustawione w 2006.

Kaplica grobowa Paskiewiczów

Została zbudowana w stylu pseudoruskim w latach 1870–1889 przez architekta N. Czerwińskiego. Pochowano w niej szczątki rodziny Paskiewiczów. Po 1864 roku zostały tu przeniesione z Iwanogrodu (Dęblina) zwłoki Iwana Paskiewicza.

Galeria

• 
  Centralna część pałacu
• 
  Południowa baszta pałacu
• 
  Kaplica grobowa Paskiewiczów

Zobacz też

• Synagoga Rumiancewa w Homlu