Pałac Roberta Schweikerta

Pałac Roberta Schweikerta
	nr rej. A/310/1-5 z 31 sierpnia 1987
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Adres	ul. Piotrkowska 262
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	eklektyzm
Architekt	Leon Lubotynowicz.
Kondygnacje	2
Ukończenie budowy	1910
Pierwszy właściciel	Robert Teodor Schweikert
Kolejni właściciele	Instytut Europejski w Łodzi
	Położenie na mapie Łodzi Pałac Roberta Schweikerta
	Położenie na mapie Polski Pałac Roberta Schweikerta
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Pałac Roberta Schweikerta
	51°45′00,06″N 19°27′41,10″E/51,750017 19,461417
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Roberta Schweikerta – pałac Roberta Teodora Schweikerta (syna Fryderyka Wilhelma Schweikerta) znajdująca się przy ulicy Piotrkowskiej 262/264 w Łodzi.

Opis

W 1897 roku na terenie posesji znajdowały się: apteka, zakład wód mineralnych i napoi gazowanych, filia warszawskiej fabryki obuwia N.Lejzermana oraz laboratorium chemiczno-farmaceutyczne F. Müllera. Po wyburzeniu istniejących na posesji budynków Robert Schweikert wybudował zespół pałacowy (ukończony w 1913 roku)^[3]. Główny budynek pałacowy powstał w 1910 według projektu Leona Lubotynowicza, bądź Romualda Millera^[a]^[2]. Założenie zespołu pałacowego wzorowane jest naposiadłościach magnackich^[3].

Jest to niewielki, neobarokowy, wolnostojący pałac z reprezentacyjnym dziedzińcem, który wytyczony jest przez usytuowane po bokach budynki gospodarcze (stajnia, wozownia, stróżówka z pomieszczeniami gospodarczymi) i ograniczony żeliwnym ogrodzeniem z bramami. Budowla jest dwukondygnacyjna z wysokim parterem, portykiem z półkolistym podjazdem oraz dachem czterospadowym z mansardami. Z tyłu pałacu znajduje się ogród „włoski” z symetrycznymi prostokątnymi kwaterami. Dekoracja zewnętrzna pałacu nawiązuje także do uproszczonych form klasycystycznych, historycznych, nadając budowli charakter modernistyczny. Klasycyzujące wnętrza zachowały znaczną część pierwotnych dekoracji.

W czasie II wojny światowej w pałacu Schweikertów mieścił się bank niemiecki, a po wojnie kolejno siedziby: PPR, ZHP i ZSMP. W 1991 roku obiekt otrzymał w użytkowanie Ośrodek Studiów Europejskich Uniwersytetu Łódzkiego, pałac poddano renowacji i od 1993 znajduje się w nim Instytut Europejski^[4].

Zobacz też

Kamienica Henryka Birnbauma

Uwagi

↑ ^a ^b Autorstwo Leona Lubotynowicza nie jest pewne, choć jego podpis widnieje na kopii projektu budowli, ale często projekt ten przypisuje się architektowi Romualdowi Millerowi.

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo Łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 43 [dostęp 2011-08-27] .
↑ ^a ^b Stefański Krzysztof, Ludzie, którzy zbudowali Łódź. Leksykon architektów i budowniczych miasta (do 1939 r.), Łódź, 2009, s. 113.
↑ ^a ^b Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer drugi. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-8-1.
↑ Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Łodzi, Karty Zabytki Łodzi I, Widzewska Oficyna Wydawnicza „Zora”, Łódź 2004.

Linki zewnętrzne

[miller-2] Autorstwo Leona Lubotynowicza nie jest pewne, choć jego podpis widnieje na kopii projektu budowli, ale często projekt ten przypisuje się architektowi Romualdowi Millerowi.

[zabytek-1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo Łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 43 [dostęp 2011-08-27] .

[ludzie-3] Stefański Krzysztof, Ludzie, którzy zbudowali Łódź. Leksykon architektów i budowniczych miasta (do 1939 r.), Łódź, 2009, s. 113.

[KK2-4] Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer drugi. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-8-1.

[5] Towarzystwo Opieki nad Zabytkami w Łodzi, Karty Zabytki Łodzi I, Widzewska Oficyna Wydawnicza „Zora”, Łódź 2004.

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]