Pałac Résidence

Pałac Résidence – kompleks budynków powstałych w latach 20. XX wieku w Belgii. Współcześnie, po kilku przebudowach i budowie nowego, postmodernistycznego gmachu w miejscu bloku A, funkcjonuje jako element budynku Europa.

Pałac Résidence

Résidence Palace

Pałac Résidence obecnie (Europa)
Państwo	Belgia
Miejscowość	Bruksela
Adres	Rue de la Loi/Wetstraat 155
Styl architektoniczny	art déco
Architekt	Michel Polak
Inwestor	Lucien Kaisin
Rozpoczęcie budowy	1923
Ukończenie budowy	1927
Położenie na mapie Brukseli Pałac Résidence
Położenie na mapie Belgii Pałac Résidence
50°50′32″N 4°22′48″E
Strona internetowa

Powstanie

Po zakończeniu pierwszej wojny światowej Lucien Kaisin, we współpracy ze szwajcarskim architektem, Michelem Polakiem, przedstawił plany kompleksu luksusowych bloków mieszkalnych dla burżuazji i arystokracji, Pałacu Résidence, położonego na skraju dzielnicy Leopolda. Składający się z pięciu bloków (A – E), miał być "małym miastem w mieście", które mogłoby zapewnić swoim mieszkańcom różne udogodnienia, w tym salę teatralną, basen, a także inne usługi, jak restauracje i salony fryzjerskie. Pałac Résidence miał na celu rozwiązanie podwójnego niedoboru odpowiednich nieruchomości i pracowników domowych dla wyższych klas po zniszczeniu spowodowanym podczas wojny. Kamień węgielny, budynku w stylu art déco, wmurowano 30 maja 1923 r., a pierwsi lokatorzy wprowadzili się w 1927 roku.

Rozwój ten miał tylko krótki komercyjny sukces. W 1940 r. najemcy zostali zmuszeni do wyprowadzki, ponieważ budynek został zaanektowany na siedzibę okupującej niemieckiej armii podczas okupacji hitlerowskiej w czasie II wojny światowej. We wrześniu 1944 r., po wyzwoleniu Brukseli, budynek został przejęty na kwaterę główną Supreme Headquarters Allied Expeditionary Force (w skrócie SHAEF, z ang. Naczelne Dowództwo Alianckich Sił Ekspedycyjnych) i RAF Second Tactical Air Force.

Po wojnie w 1947 r. rząd belgijski kupił kompleks i użył bloku A do budownictwa biurowego w kształcie litery L w kierunku północno-wschodnim. Pod koniec lat sześćdziesiątych, w ramach modernizacji tego obszaru (budowy podziemnej linii kolejowej pod Rue de la Loi), pod okiem synów Michela Polaka została zbudowana nowa aluminiowa fasada zamykająca kształt litery L.

Rozwój Dzielnicy Europejskiej

Wraz z rozwojem European Quarter w Brukseli planiści miejscy starali się znaleźć odpowiednią powierzchnię biurową, aby zaspokoić rosnący personel i potrzeby instytucji Unii Europejskiej położonych w bliskości Pałacu Résidence. W 1988 r. Zburzono wschodnią część Pałacu Résidence, bloki D i E, aby utworzyć budynek Justus Lipsius jako siedzibę Rady Unii Europejskiej. W 2002 r. Rada Europejska, organizacja skupiająca szefów państw i rządów UE, również rozpoczęła korzystanie z budynku Justus Lipsius w Brukseli. Nastąpiło to po zaawansowanym wprowadzeniu w życie decyzji europejskich przywódców podczas ratyfikacji traktatu nicejskiego w tym czasie, gdy łączne członkostwo w Unii Europejskiej przekroczyło 18 państw członkowskich. Wcześniej na szczycie Rady Europejskiej znajdowało się państwo członkowskie, które sprawuje rotacyjną prezydencję w Radzie Unii Europejskiej. Zaistnienie międzynarodowej obecności mediów w regionie sprawiło, że belgijski rząd federalny polecił przekształcić bloki C i D w siedzibę nowego Międzynarodowego Centrum Prasowego. Zachowano przy tym basen i teatr.

Jednakże w 2004 r. liderzy uznali, że problemy logistyczne pojawiające się podczas korzystania z przestarzałych obiektów uzasadniały budowę nowego miejsca, które mógłby poradzić sobie z blisko 6 000 spotkań, grup roboczych i szczytów rocznie. Potwierdziły to kilkukrotne renowacje budynku Justus Lipsius, w tym przekształcenie podziemnego parkingu w dodatkowe sale konferencyjne. Rząd belgijski zaproponował rozwiązanie polegające na konwersji bloku A Pałacu Résidence do nowej siedziby stałej dla obu instytucji UE. W ramach umowy teren zostałby przeniesiony z rządu belgijskiego do Sekretariatu Rady za symboliczną cenę w wysokości 1 euro, przy czym Rada miała wziąć na siebie koszty kolejnego projektu budowlanego.

Transformacja bloku A w Europę

Ogłoszony został ogólnoeuropejski konkurs na przeprojektowanie bloku A Pałacu Résidence do potrzeb instytucji. Ponieważ oryginalne fasady stylu art déco w budynku Résidence Palace zostały uznane za zabytki, reguły konkurencji stwierdziły, że należy je zachować. W 2005 r. ogłoszono, że drużyna z udziałem firm architektonicznych: Philippe Samyn and Partners, Studio Valle Progettazioni i Buro Happold, przedstawiła zwycięski projekt. Projekt tego, co później zyskało nazwę Europa, obejmował rozbiórkę rozbudowy lat sześćdziesiątych, a także budowę dużego przedsionka ze szkła połączonego z odremontowanymi skrzydłami budynku z lat 20. XX wieku. W obrębie atrium miała powstać struktura "latarnia", w której znajdować się miały główne sale konferencyjne dla delegacji UE do Rady Europejskiej i Rady UE. Ze względu na liderów UE pragnących, aby budynek był przyjazny dla środowiska, do projektu dopisano montaż paneli słonecznych na dachu i recykling wody deszczowej. Prace budowlane w budynku Europa rozpoczęły się w 2007 r. Pierwotnie Europa miała zostać oddana do użytku w 2012 r, jednak ze względu na niepowodzenia i modyfikacje projektu po ewolucji potrzeb Rady Europejskiej jako instytucji podczas reform w traktacie lizbońskim budynek został ukończony w grudniu 2016 roku.