PWS-50

PWS-50
	; PWS-50 podczas zawodów Challenge
	Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Podlaska Wytwórnia Samolotów
Typ	samolot sportowy
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne stałe
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	1930
Wycofanie ze służby	1933
Liczba egz.	1
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy ADC Cirrus III
Moc	85 KM (nominalna),; 94 KM (startowa)
	Wymiary
Rozpiętość	11 m
Długość	7,1 m
Wysokość	2,1 m
Powierzchnia nośna	20 m²
	Masa
Własna	429 kg
Użyteczna	221 kg
Startowa	650 kg (maks. 735 kg)
Zapas paliwa	100 l
	Osiągi
Prędkość maks.	155 km/h
Prędkość przelotowa	126 km/h
Prędkość minimalna	65 km/h
Prędkość wznoszenia	2,8 m/s
Pułap	3 400 m
Zasięg	500 km
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Polska
	Multimedia w Wikimedia Commons

PWS-50 – polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.

Historia

Samolot został zaprojektowany w latach 1929–1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, z własnej inicjatywy fabryki, jako jeden z kilku samolotów przeznaczonych specjalnie do uczestnictwa w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930 (ponadto PWS-8, PWS-51, PWS-52). Projekt wstępny opracował mjr inż. Wacław Makowski, a projekt konstrukcyjny – inż. August Bobek-Zdaniewski. Prototyp zbudowano i oblatano na wiosnę 1930 w Białej Podlaskiej (pilot Franciszek Rutkowski)^[1].

Samolot miał dość rzadko spotykany układ konstrukcyjny średniopłata z dwoma miejscami w odkrytej kabinie obok siebie. Szeroki płat ograniczał jednak widoczność z kabiny w dół. Jesienią 1930 zamieniono rurę wydechową silnika prowadzącą prosto do góry przed kabiną załogi, na rurę prowadzącą w dół po lewej stronie silnika, poniżej płata^[1].

Użycie

Samolot ze znakami rejestracyjnymi SP-ADB, wziął udział w zawodach Challenge 1930 w lipcu 1930, pilotowany przez kpt. Zbigniewa Babińskiego. Został on jednak zdyskwalifikowany za przekroczenie czasu lotu okrężnego wokół Europy, aczkolwiek ukończył lot poza konkursem^[2].

Później samolot był przez używany przez Klub Lotniczy przy Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Brał udział w kilku zawodach lotniczych w Polsce, lecz bez większych sukcesów. Podczas III Krajowego Konkursu Awionetek we wrześniu–październiku 1930, pilotowany przez W. Krasickiego, został uszkodzony podczas przelotu z Brześcia do Grodna. Po remoncie masa wzrosła do 452 kg^[1]. Bez powodzenia samolot startował w I Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych i IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych w 1931, nie kończąc zawodów. W 1932 otrzymał nazwę „Podlasianka”. W lutym 1933 A. Uszacki zajął na PWS-50 6. miejsce w II Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych, a 4–5 czerwca tego roku J. Szałowski zdobył na nim 3. miejsce w I Locie Północno-Zachodniej Polski. Pod koniec czerwca 1933 samolot został uszkodzony w wypadku w Warszawie, po czym został skasowany^[1].

Opis techniczny

Wolnonośny średniopłat o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, kryty sklejką oraz blachą aluminiową w części osłony silnika. Trapezowy niedzielony dwudźwigarowy płat z zaokrąglonymi końcówkami, kryty płótnem i sklejką do przedniego dźwigara. Usterzenie drewniane, stateczniki kryte sklejką, stery płótnem^[1].

Dźwigary przechodziły przez kadłub, a między nimi znajdowała się odkryta kabina załogi, z miejscami obok siebie, wyposażona we wspólny wiatrochron od przodu. Kabina miała podwójne sterownice. Za kabiną i w wykrojach płata po bokach kabiny był bagażnik.

Podwozie stałe, trójgoleniowe, w układzie klasycznym, z amortyzatorami olejowo-powietrznymi i płozą ogonową.

Silnik 4-cylindrowy rzędowy z cylindrami stojącymi ADC Cirrus III z przodu kadłuba. Śmigło dwułopatowe, drewniane. Zbiornik paliwa pojemności 100 litrów umieszczony w kadłubie za kabiną, pod bagażnikiem – miał możliwość awaryjnego odrzucenia w locie. Przelotowe zużycie paliwa – 26 l/h^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f A. Glass, op.cit.
↑ Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929–1934, Warszawa 1988, ISBN 83-206-0637-3, s. 45. To samo źródło s. 232 i A. Glass, op.cit. jednak podaje, że pilot musiał się wycofać i nie ukończył rajdu z powodu choroby.

Bibliografia

Tadeusz Chwałczyk, Andrzej Glass: Samoloty PWS. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1970, s. 184-185, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 50. ISBN 83-206-0899-6. OCLC 69481850.
Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 186–187. OCLC 830596725.
Samolot P.W.S. 50. „Młody Lotnik”. Nr 4/1930, s. 124, 1930. Wydawnictwo Komitetu Stołecznego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. OCLC 749292984.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i rysunek w serwisie Ugołok Nieba

[glass-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f A. Glass, op.cit.

[2] Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929–1934, Warszawa 1988, ISBN 83-206-0637-3, s. 45. To samo źródło s. 232 i A. Glass, op.cit. jednak podaje, że pilot musiał się wycofać i nie ukończył rajdu z powodu choroby.

[1]

[2]