Pławikonik sargassowy

Pławikonik sargassowy
	Hippocampus guttulatus
	Cuvier, 1829
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	igliczniokształtne
Rodzina	igliczniowate
Rodzaj	Hippocampus
Gatunek	pławikonik sargassowy
Synonimy
	Hippocampus filamentosus (Duméril, 1870); Hippocampus guttulatus multiannularis (Ginsburg 1937); Hippocampus hippocampus microcoronatus (Slastenenko 1938); Hippocampus hippocampus microstephanus (Slastenenko 1937); Hippocampus longirostris (Schinz, 1822); Hippocampus ramulosus (Leach, 1814);
	Hippocampus filamentosus (Duméril, 1870); Hippocampus guttulatus multiannularis (Ginsburg 1937); Hippocampus hippocampus microcoronatus (Slastenenko 1938); Hippocampus hippocampus microstephanus (Slastenenko 1937); Hippocampus longirostris (Schinz, 1822); Hippocampus ramulosus (Leach, 1814);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; brak danych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pławikonik sargassowy^[3], pławikonik plamisty^[4] (Hippocampus guttulatus) – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).

Występowanie

Północny Atlantyk od Irlandii do północno-zachodnich wybrzeży Afryki, Madera, Wyspy Kanaryjskie, Morze Śródziemne i Morze Czarne.

Żyje w płytkich wodach wśród wodorostów, zwłaszcza na łąkach trawy morskiej. Większość czasu spędzają prawie nieruchomo, mocno przyczepione chwytnym ogonem do wodorostów.

Cechy morfologiczne

Osiąga maksymalnie do 15 cm długości. Ciało okryte skórnym pancerzem złożonym z 48–50 pierścieni kostnych, które w miejscach styku mają podwyższone krawędzie. Głowa zgięta w kierunku tułowia, co upodabnia wygląd do konika szachowego. Trzon ogonowy przekształcony w chwytny ogon. Długi, rurkowaty pysk, zakończony bardzo małym otworem gębowym. Płetwa grzbietowa podparta 18–21 miękkimi promieniami, odbytowa – 4, a piersiowa 15–16. Płetwy brzusznej i ogonowej brak.

Ubarwienie zielonkawe lub brązowe, czasami z delikatnymi białymi cętkami, na brzegach pierścieni kostnych.

Odżywianie

Żywi się zooplanktonem. Pokarm pobiera zasysając go do długiego pyska, dzięki wytwarzaniu silnego podciśnienia.

Rozród

Trze się od maja do lipca. Samica wstrzykuje ikrę do torby lęgowej na brzuchu samca. Zarodki rozwijają się w torbie lęgowej samca, po 4–5 tygodniach samiec wydaje na świat w pełni rozwinięte młode.

Przypisy

↑ Hippocampus guttulatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Hippocampus guttulatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.

Bibliografia

Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Hippocampus guttulatus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 marca 2010]

[itis-1] Hippocampus guttulatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Hippocampus guttulatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mszR-3] Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.

[Frank-4] Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.

[3]

[4]

[1]

[2]