Płaskowyż Sułoszowski
Płaskowyż Sułoszowski (341.322) – mikroregion będący częścią Wyżyny Olkuskiej. Jest to płaskowyż obejmujący jej północno-wschodnią część, na wschód od Wzgórz Rabsztyńskich po okolice Wolbromia[1]. Zdzisław Czeppe nazwał go Płaskowyżem Sułoszowej i Skały[2].
 Podcięte przez Prądnik ściany wapienne w Sułoszowej | |
| |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion | |
| Mikroregion(y) |
Płaskowyż Sułoszowski |
Jest falisty i słabo pocięty dolinami. Nachylenie stoków na wierzchowinie przeważnie nie przekracza 2%, a w dolinach 9%. Zbudowany jest z wapieni jurajskich. W trzeciorzędzie przykryte zostały lessem o miąższości dochodzącej do 9 m[1]. Największym ciekiem jest Prądnik. W obrębie Płaskowyżu Sułoszowskiego znajduje się jego górna część. Prądnik wciął się głęboko w płytę wapienną odsłaniając liczne wapienne skały (zwłaszcza na lewym zboczu doliny)[3]. Poza tą doliną wskutek krasowości przeważnie brak wód powierzchniowych, a wody zalegają głęboko w szczelinach wapienia. Wsie zazwyczaj typu ulicówka – długie, zajmujące wąskie dna dolin. Sułoszowa ma długość około 10 km i jest jedną z najdłuższych wsi w Polsce[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Z.Czeppe. Regiony fizycznogeograficzne Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej [in:] Z. Czeppe (ed.), Wartości środowiska przyrodniczego Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej i zagadnienia jego ochrony, Studia Ośrodka Dokumentacji Fizjograficznej PAN, vol. 1, Wrocław – Warszawa – Kraków: Wydawnictwo PAN, 1972
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza. [dostęp 2018-05-02].