Pąsogłówka
Pąsogłówka[4] (Purpureicephalus spurius) – gatunek średniej wielkości ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w obrębie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje południowo-zachodnie wybrzeże Australii. Nie jest zagrożony.
| Purpureicephalus spurius[1] | |||
| (Kuhl, 1820) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Purpureicephalus | ||
| Gatunek |
pąsogłówka | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Systematyka
edytujPąsogłówka została opisana w 1820 roku przez Heinricha Kuhla, jako Psittacus spurius[5], w oparciu o okaz złowiony w Albany w Australii Zachodniej przez ekspedycję Nicolasa Baudina z lat 1801–1803 i zdeponowany w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu[6]. Obecnie gatunek ten umieszczany jest w monotypowym rodzaju Purpureicephalus[4][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[7].
Morfologia
edytujCała korona głowy karmazynowa; twarz i pokrywy uszne żółtawozielone; kark, grzbiet i pokrywy skrzydeł zielone; pióra lotne ciemne z pokrywami podskrzydłowymi i zewnętrznymi wstęgami w kolorze matowego błękitu; kuper i górne pokrywy ogona żółtawozielone; pióra boczne bladoniebieskie z białawym zakończeniem. Samice bardziej matowe; boki i pokrywy podogonowe zielone[8].
Długość ciała 36 cm, masa ciała 98–156 g[9].
Pożywienie
edytujGłównie nasiona eukaliptusów i traw oraz pąki liści. Czasami drobne owady i ich larwy[8].
Rozmnażanie
edytujOkres lęgowy: najczęściej sierpień – grudzień.
Gniazdo: w wydrążonym pniu lub zagłębieniu wysoko na drzewie.
Jaja: zazwyczaj 4–7.
Wysiadywanie: około 20 dni[8].
Status zagrożenia i ochrona
edytujGatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony w swoim obszarze występowania. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje go za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako wzrostowy, gdyż postępująca degradacja środowiska powoduje powstanie nowych, dogodnych dla tego gatunku siedlisk[3].
Gatunek ten jest ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)[10].
Galeria
edytuj-
Pąsogłówka przy gnieździe -
Pąsogłówka
Przypisy
edytuj- ↑ Purpureicephalus spurius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Red-capped Parrot Purpureicephalus spurius (Kuhl, H 1820). Avibase – The World Bird Database. [dostęp 2022-11-16]. (ang.).
- ↑ a b Purpureicephalus spurius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (wersja: 2022-09-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-11-16].
- ↑ H. Kuhl. Conspectus Psittacorum.... „Nova acta physico-medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosum”. 10 (2), s. 52, 1820. (łac.).
- ↑ Species Purpureicephalus spurius (Kuhl, 1820). Australian Government – Department of Climate Change, Energy, the Environment and Water. [dostęp 2022-11-13]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
- ↑ a b c HBW 1997 ↓, s. 375.
- ↑ N. Collar & P.F.D. Boesman: Red-capped Parrot (Purpureicephalus spurius), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
- ↑ Purpureicephalus spurius. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2022-11-18]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Josep del Hoyo, Andrew Elliot, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Volume IV Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona: Lynx Edicions, 1997. ISBN 84-87334-22-9. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).