Półwiosek Stary
Półwiosek Stary (do 2012 Stary Półwiosek) – wieś w Polsce położona we wschodniej części województwa wielkopolskiego, w powiecie konińskim, w gminie Ślesin nad wschodnim brzegiem Jeziora Mikorzyńskiego. Wieś jest siedzibą sołectwa Półwiosek Stary.
| wieś | |
 Gliniana chałupa w Półwiosku Starym (fotografia z początku lat 70. XX w.) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
81 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2006) |
287 |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-561[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PKN |
| SIMC |
0297253 |
Położenie na mapie gminy Ślesin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu konińskiego  | |
 52°21′24″N 18°18′32″E/52,356667 18,308889[1]
| |
Turystyka
edytujMiejscowość o walorach turystycznych, położona na wschodnim brzegu Jeziora Mikorzyńskiego, możliwość uprawiania sportów wodnych takich jak: narty wodne, wakeboard, żeglarstwo, kajakarstwo, nurkowanie i wędkowanie. Miejsce aktywnego wypoczynku letniego.
Na terenie miejscowości znajduje się ośrodek wczasowo-wypoczynkowy z bazą noclegową, restauracją i wypożyczalnią sprzętu wodnego, gospodarstwo agroturystyczne oraz Harcerski Ośrodek Wodny Hufca ZHP w Zduńskiej Woli.
Historia
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Do końca II wojny światowej miejscowość zamieszkiwało wielu Niemców i Żydów, później wysiedlonych.
W 2012 r. zmieniono urzędowo nazwę miejscowości ze Stary Półwiosek na Półwiosek Stary[3].
Zabytki
edytujCmentarz ewangelicko-augsburski z 1883 r. Założony został dla dokonania pochówku zmarłej 5 lutego Fanny Hess – rezydentki dworu w Wąsoszach, która dożywotnio zarządzała folwarkiem w Półwiosku Starym. W okresie międzywojennym dokonywano tam pochówku okolicznej ludności wyznania ewangelickiego. We wrześniu 1939 r. pochowano tutaj załogę zestrzelonego samolotu niemieckiego.
Dane geograficzne
edytujObszar znajduje się w południowo-wschodniej części Pojezierza Gnieźnieńskiego, gdzie rynna goplańska oddziela to pojezierze od Pojezierza Kujawskiego. Formy terenu związane są z poznańska fazą zlodowacenia wiślanego, o czym świadczy obecność na zachód od tego terenu pasma wzgórz. Wschodnią część Pojezierza Gnieźnieńskiego nazywa się czasem Pojezierzem Mogileńskim. Rzeźba ukształtowała się 7-8 tysięcy lat temu. Miejscowość położona w obrębie skupiska (ciągu) dużych jezior rynnowych stanowiących ślady cyrkulacji wód w podłożu lodowca, nad Jeziorem Mikorzyńskim (2,5 km² powierzchni, głębokość 38,0 m). Od lat 50. jezioro to jest częścią 32-kilometrowego kanału Ślesińskiego.
Wokół jeziora dominują rozległe równinne lub miejscami lekko faliste obszary moreny dennej. Na powierzchni zalega glina morenowa, a na niej gleby brunatnoziemy klasy II – III. Obszar położony jest na terasach piaszczystych i piaskach sandrowych, na których rośnie dość wąski pas lasu wzdłuż brzegów jeziora.
Pobliski kompleks przemysłowy Konina (kopalnie, odkrywki, hałdy) spowodował obniżenie wód gruntowych.
Komunikacja
edytujPrzez miejscowość przebiega fragment systemu gminnych dróg rowerowych ze Ślesina do Wąsosz. Najtańszy dojazd z Konina umożliwia linia autobusowa PKS relacji Konin - Kępa.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 130005
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1049 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 27 grudnia 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 291, poz. 1711)