Owanta

Owanta
Alunta
	; Kościół św. Jakuba w Owancie
	Herb
Państwo	Litwa
Okręg	uciański
Populacja (2001); • liczba ludności	; 464
Kod pocztowy	LT-33037
	Położenie na mapie Litwy Owanta
	55°21′00″N 25°17′40″E/55,350000 25,294444
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Owanta (lit. Alunta, także Alanta) – miasteczko położone na Litwie, okręg uciański, Rejon malacki, 464 mieszkańców (2001).

Pochodzenie nazwy

Litewska nazwa miejscowości wywodzi się od rzeki Alunta (dawniej: Owanta), która wpada do Wirynty, dopływu rzeki Święta, w okolicach miasteczka. Starolitewskie słowo alėti oznacza płynąć.

Mieszkańcy

Obecnie w miejscowości mieszka ok. 450 osób (starostwo Owanty liczy z kolei 2600 mieszkańców).

Zabytki

Głównymi atrakcjami turystycznymi miejscowości są: kościół św. Jakuba z 1909 roku i założenie pałacowe.

Założenie pałacowe

Pałac w Owancie

Dwór w Owancie wzniósł Tomasz Miedzichowski h. Jasieńczyk, syn Antoniego Ignacego Miedzichowskiego, krajczego województwa wileńskiego i Marianny z Ostrowskich h. Korczak, wraz ze swym szwagrem, Tymoteuszem Nowickim h. własnego, z początkiem XIX wieku. W domu tym urodził się Napoleon Nowicki, filareta, zesłany w 1839 roku na Syberię w związku ze sprawą Konarskiego. Napoleon Nowicki ożeniony był z Felicją Micewiczówną, wdową po Willamowiczu. Była to romantyczna wielka miłość, której Adam Mickiewicz poświęcił miejsce w „Pieśni filaretów”. W Owancie odbywały się koncerty na potrzeby utrzymania placówek oświatowych, prowadzonych w Wilnie przez Teklę Iwicką, kuzynkę Napoleona Nowickiego. W Owancie urodziła się 24 lutego 1827 roku Julia Iwicka, siostra Ignacego Iwickiego i Tekli Iwickiej, żona wybitnego geologa, absolwenta Uniwersytetu Moskiewskiego, odkrywcy złóż złota w górach Ałtaju, Mikołaja Bakszewicza (1824–1891). Dom ten był ostoją polskości na terenach poddawanych brutalnej rusyfikacji.

Pałac w Owancie przeszedł niedawno wraz z otaczającym go parkiem renowację. W gmachu znajduje się muzeum etnograficzne i biblioteka. Założycielka biblioteki Elvyra Satkūnaitė otrzymała w 1996 „roku tytuł najlepszego księgarza Litwy”.

Zobacz też

Bibliografia

Czesława Dorota Pomianowska, Biblioteka Narodowa w Warszawie, Katalog Rękopisów, Tom XIV, sygnatury 10201-10600, Różne dokumenty i varia rodziny Iwickich i Bakszewiczów, Warszawa 2003