Oscillococcinum
Ten artykuł opisuje teorie, metody lub czynności niezgodne ze współczesną wiedzą medyczną.
Oscillococcinum – preparat homeopatyczny produkowany przez francuski koncern Boiron, właściciela marki. Preparat reklamowany jest jako pomocny w zwalczaniu stanów grypowych i przeziębień, mimo braku dowodów potwierdzających jego skuteczność[1][2][3][4].
Preparat można nabyć w aptekach bez recepty. Producent jako wskazania do jego stosowania podaje zwalczanie stanów grypowych i przeziębień. Działanie lecznicze Oscillococcinum ma polegać na skróceniu czasu trwania infekcji oraz łagodzeniu jej objawów.
W jednym gramie preparatu znajduje się 0,85 g sacharozy (cukru spożywczego) oraz 0,15 g laktozy (cukru mlecznego). Substancja aktywna znajdująca się w sprzedawanym dziś preparacie ma stężenie 200C, odpowiadające 1 części substancji aktywnej na 10400 (jedynka i 400 zer) części rozpuszczalnika. W praktyce oznacza to, że w peletkach preparatu nie znajduje się ani jedna cząsteczka substancji aktywnej[5].
Oscilloccocinum jest dostępny w ponad 50 krajach na całym świecie. We Francji produkowany jest od ponad 65 lat. Chociaż istnieją badania wskazujące na niewielką skuteczność preparatu w łagodzeniu objawów grypy[6][7][8], to przeważające dane wskazują na skuteczność nie większą niż placebo[1][2][3][4].
Historia
edytujPreparat Oscillococcinum został zaproponowany przez Josepha Roya (1891–1978), francuskiego lekarza wojskowego, który prowadził pracę badawczą podczas epidemii grypy (tzw. hiszpanki) w 1919 roku. Przebadał on różne substancje pochodzenia biologicznego m.in. narządy dzikiej kaczki "berberyjskiej" (łac. Anas barbariae), uważanej wówczas przez niektórych za nosiciela wirusów grypy[9]. Autolizat z jej wątroby i serca okazał się w ocenie Roya źródłem substancji modulujących układ odpornościowy człowieka.
Pierwsze wykorzystanie preparatów otrzymywanych z tego materiału biologicznego w próbach leczenia infekcji układu oddechowego, zwłaszcza stanów grypowych i przeziębień, miało miejsce za sprawą badań laryngologa-homeopaty, Paula Chavanona[potrzebny przypis].
W kolejnych latach preparat zdobywał popularność głównie na terenie Francji[potrzebny przypis]. W 1984 roku Oscillococcinum został wprowadzony na rynek Stanów Zjednoczonych[potrzebny przypis].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Homeopathy: An Introduction. [w:] NCCAM Publication No. D439 [on-line]. NCCAM, National Institutes of Health, 2009-07. [dostęp 2011-08-26]. (ang.).
- ↑ a b R. Guo, MH. Pittler, E. Ernst. Complementary medicine for treating or preventing influenza or influenza-like illness.. „Am J Med”. 120 (11), s. 923-929.e3, Nov 2007. DOI: 10.1016/j.amjmed.2007.06.031. PMID: 17976414.
- ↑ a b AJ. Vickers, C. Smith. Homoeopathic Oscillococcinum for preventing and treating influenza and influenza-like syndromes.. „Cochrane Database Syst Rev”, s. CD001957, 2000. DOI: 10.1002/14651858.CD001957. PMID: 10796675.
- ↑ a b E. Ernst. A systematic review of systematic reviews of homeopathy.. „Br J Clin Pharmacol”. 54 (6), s. 577-82, Dec 2002. PMID: 12492603.
- ↑ Robert L. Park: Superstition: Belief in the Age of Science. Princeton University Press, 2008, s. 145–146. ISBN 0-691-13355-7.
- ↑ Selkova E. P. et al.: Stosowanie leku Oscillococcinum® w profilaktyce i leczeniu grypy oraz ostrych infekcji wirusowych dróg oddechowych, Infectionni bolezni, 2005, 3 no 4, 20-24.
- ↑ Saruggia M, et al.: Effetto prev entive di Oscillococcinum nelle sindromi simil-influenzali. R isultati di una indagine multicentrica, Medicina Naturale, no 6, N ovembre 1995.
- ↑ R. Papp i inni, OscillococcinumR in patients with influenza-like syndromes: A placebo-controlled double-blind evaluation, „British Homoeopathic journal”, 2, 87, 1998, s. 69-76, DOI: 10.1054/homp.1999.0208.
- ↑ Jean-Marie Abgrall, Healing Or Stealing?: Medical Charlatans in the New Age, Algora Publishing, 2001, s. 40-41, ISBN 1-89294-51-1 (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona preparatu
- Opinia nr 1 prof. zw. dr. hab. med. Andrzeja Gregosiewicza. psychomanipulacja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-12)].
- Opinia nr 2 prof. zw. dr. hab. med. Andrzeja Gregosiewicza. psychomanipulacja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-27)].
