Oroczanie
Oroczanie (nazwa własna Nani), także Oroczowie[1] – autochtoniczna tunguska grupa etniczna ze wschodniej Syberii (Rosja).
| Miejsce zamieszkania | |
|---|---|
| Język | |
| Grupa |
Nie należy mylić tego narodu z noszącymi podobne miana ludami tunguskimi; Orokowie (nazwa własna ulta, ulcha), zamieszkują północny Sachalin, zaś Orocy – północne Chiny.
Populacja Oroczan liczy 686 osób (rosyjski spis powszechny z 2002 r.); zamieszkują oni głównie w Kraju Chabarowskim.
Używają języka oroczańskiego, należącego do grupy mandżurskiej języków tungusko-mandżurskich, choć w ostatnich latach jest on szybko wypierany przez rosyjski i obecnie jedynie mniejszość (ok. 17%) Oroczan posługuje się rodzimym językiem.
Zmiany populacji Oroczan
| rok | liczba Oroczan (dane spisowe) |
|---|---|
| 1897[2] | 2407 |
| 1926 | 645 |
| 1959 | 782 |
| 1970 | 1089 |
| 1979 | 1198 |
| 1989 | 915 |
| 2002 | 686 (w Rosji + ok. 288 na Ukrainie) |
Tradycyjnymi zajęciami tego ludu są myślistwo i rybołówstwo oraz zbieractwo.
Tradycyjną religią Oroczan był szamanizm, obecnie zachowały się tylko jego przeżytki, a formalnie naród ten w większości wyznaje prawosławie i buddyzm.
Przypisy
edytuj- ↑ Włodzimierz Wysoczański, O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] Zdzisław Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399 (pol.), patrz s. 94.
- ↑ razem z Udyhejczykami, liczba samych Oroczan jest nieznana