Orant
Orant, orantka (łac. orans, orantis od orare – modlić się) – w sztukach plastycznych przedstawienie postaci (zazwyczaj kobiecej)[1] modlącej się, na stojąco, ustawionej frontalnie, ze wzniesionymi ku górze rękami i rozwartymi dłońmi, ubranej w długą szatę[2].
,_catacombe_di_priscilla,_cubicolo_della_velatio,_roma_(met%C3%A0_III_secolo).jpg)
Przedstawienie postaci w pozie oranta spotykane było w sztuce starogreckiej[3], a szczególnie popularne w sztuce wczesnochrześcijańskiej[2]. Wyobrażenia oranta występowały w malarstwie katakumbowym, bizantyjskim i romańskim[3]. W pozie takiej przedstawiano także Marię[3][2].
W ikonografii chrześcijańskiej postacie symbolizowały duszę zbawioną, znajdującą się w raju[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1967, w: Encyklopedia „De Agostini”
- ↑ a b c d Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 291, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ a b c Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 109, ISBN 978-83-213-4726-4.
