Opolnica

Opolnica
	wieś
	; Zameczek w Opolnicy
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	ząbkowicki
Gmina	Bardo
Wysokość	265-275 m n.p.m.
Liczba ludności (III 2011)	392
Strefa numeracyjna	74
Kod pocztowy	57-256
Tablice rejestracyjne	DZA
SIMC	0851287
	Położenie na mapie gminy Bardo Opolnica
	Położenie na mapie Polski Opolnica
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Opolnica
	Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego Opolnica
	50°30′16″N 16°43′08″E/50,504444 16,718889
	Multimedia w Wikimedia Commons

Opolnica (niem. Giersdorf^[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Bardo.

Położenie

Opolnica to wieś położona w centralnej części Gór Bardzkich, po obu stronach Nysy Kłodzkiej, wzdłuż przełomu, na wysokości około 265–275 m n.p.m.^[2] Niegdyś jej obie strony miejscowości były ze sobą połączone mostem; dziś już nie istnieje możliwość przeprawy przez rzekę w tym miejscu^[2].

Podział administracyjny

W latach 1954–1968 w granicach osiedla Bardo^[6]^[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia

Pierwsza wzmianka o Opolnicy pochodzi z roku 1359, z dokumentu dotyczącego zakupu ziemi przez miasto Bardo^[8]. Od XVI wieku wieś była ośrodkiem protestantyzmu, od XVII wieku miejscowy kościół należał do ewangelików, wkrótce powstała tam też szkoła ewangelicka^[8]. W 1741 roku w miejscowości stacjonowały wojska pruskie, które przez Przełęcz Bardzką wyruszyły na podbój Hrabstwa kłodzkiego^[8]. W 1811 r. wybudowany został zameczek. W drugiej połowie XIX wieku w okolicy rozwinęła się turystyka, we wsi funkcjonowała gospoda i były miejsca noclegowe^[8]. W końcu XIX wieku na Nysie Kłodzkiej wybudowano hydroelektrownię, dzięki czemu zelektryfikowano sąsiednie miejscowości. Obecnie Opolnica jest wsią rolniczo-przemysłową, w 1978 roku były tu 53 gospodarstwa rolne, a w 1988 roku ich liczba spadła do 35^[2].

Nazwa

W roku 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa wrocławskiego na terenie powojennej Polski pod nazwą Chrobrówka, pochodzącą od przydomku króla Bolesława Chrobrego; ostatecznie nazwę ustalono na Opolnica.

Demografia

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 392 mieszkańców^[3]. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Bardo.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[9]:

zespół zameczku myśliwskiego, z połowy XIX w., 1884 r.:
- zameczek myśliwski
- dwie oficyny.

Zabytki nieistniejące:

dwór rodziny Burghausów, renesansowy, z początku XVI w., przebudowany w XIX w., był najcenniejszym zabytkiem wsi. Dwór ten został uszkodzony w 1945 r., popadł w ruinę i został rozebrany w latach 70. XX wieku. Wewnątrz znajdowała się interesująca, spiralna, drewniana klatka schodowa, drewniane stropy belkowe i sklepienia kolebkowe z lunetami, a okna ujęte były w kamienne opaski. Z dworu zachowały się tylko nikłe fragmenty murów^[10].

Szlaki turystyczne

Przez Opolnicę prowadzi szlak turystyczny z Barda na Przełęcz Srebrną^[2].

Religia

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi filiał Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93361
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 170-172. ISBN 83-85773-04-5.
↑ ^a ^b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 886 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 85.
↑ Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253, vide gromada Bardo
↑ Dz.U. z 1968 r. nr 21, poz. 134
↑ ^a ^b ^c ^d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 397, 398. ISBN 978-83-89188-95-3.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 239. [dostęp 2012-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
↑ Bardo - zapomniane miejsca. Tomasz Karamon. [dostęp 2011-09-24].

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
WaldemarW. Brygier WaldemarW., TomaszT. Dudziak TomaszT., IwonaI. Chomiak IwonaI., Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .
Góry Bardzkie, Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 12, pod red. M. Staffy, Wrocław, 1993, ss. 170-172

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93361

[staffa-2] Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 170-172. ISBN 83-85773-04-5.

[GUS-3] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.

[4] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 886 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[5] M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 85.

[6] Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253, vide gromada Bardo

[7] Dz.U. z 1968 r. nr 21, poz. 134

[rewasz-8] Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 397, 398. ISBN 978-83-89188-95-3.

[9] Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 239. [dostęp 2012-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

[bar-10] Bardo - zapomniane miejsca. Tomasz Karamon. [dostęp 2011-09-24].

[5]

[2]

[3]

[4]

[1]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]