Operacja Manta
Operacja Manta – francuska interwencja wojskowa w Czadzie przeprowadzona, w odpowiedzi na inwazję wojsk libijskich oraz wspierających ich rebeliantów z czadyjskiego GUNT, na swojego południowego sąsiada w czerwcu 1983.
Konflikt | |||
---|---|---|---|
Terytorium | |||
Strony konfliktu | |||
| |||
Podmiot interweniujący | |||
Francja | |||
Przyczyny operacji | |||
inwazja wojsk libijskich na Czad | |||
Czas operacji |
1983–1984 | ||
Obszar operacji |
obszar pomiędzy 15. a 16. równileżnikiem |
Wojska francuskie, unikając bezpośrednich walk z najeźdźcą, skoncentrowały swoje siły na 15. równoleżniku, tak zwanej „czerwonej linii” (później przesuniętej do 16 równoleżnika), tak aby zablokować postęp Libii i GUNT w kierunku Ndżameny, zabezpieczając w ten sposób władzę prezydenta Czadu Hissène Habré. W konsekwencji tej operacji siły libijskie i rebelianckie poniechały ataku na tereny poniżej wyznaczonej przez Francuzów linii[1]. Powstały impas doprowadził do podziału Czadu - z Libijczykami i GUNT na północy, a Habré i Francuzami w środkowym i południowym Czadzie.
Ze względu na koszty interwencji oraz związanej z nimi niechęci francuskiej opinii publicznej, prezydent François Mitterrand i libijski przywódca Mu’ammar al-Kaddafi wynegocjowali wzajemne wycofanie swoich wojsk z Czadu we wrześniu 1984 roku[2]. Na skutek porozumienia Francja zakończyła interwencję, jednak wojska libijskie pozostały w Czadzie, nie próbując jednak przekroczenia wyznaczonej linii[3]. Naruszenie 15. równoleżnika w 1986 roku spowodowało ponowną francuską interwencję w Czadzie w ramach operacji Epervier i wyparcie sił libijskich z całego Czadu, z wyjątkiem strefy Aouzou.
Przypisy
edytuj- ↑ Nolutshungu 1995 ↓, s. 189.
- ↑ Michael Brecher, Jonathan Wilkenfeld: A Study in Crisis. University of Michigan Press, 1997. ISBN 0-472-10806-9.
- ↑ Nolutshungu 1995 ↓, s. 190.
Bibliografia
edytuj- Sam C Nolutshungu: Limits of Anarchy: Intervention and State Formation in Chad. University of Virginia Press, 1995. ISBN 0-8139-1628-3.