Olinowanie ruchome

Olinowanie ruchome – rodzaj olinowania na jachcie lub innej jednostce pływającej. Liny olinowania ruchomego mają przynajmniej jeden koniec wolny. Służą do obsługi takielunku czy innych elementów osprzętu, np. miecza, płetwy sterowej. Są to między innymi: fały i kontrafały, szoty, brasy, topenanty, dirki, gai, obciągaczy bomów, halsów, szkentli itp.

Fały jako olinowanie ruchome na jachcie kabinowym.

Jako olinowanie ruchome zazwyczaj stosuje się miękkie liny stalowe lub włókienne plecione bądź pokrętkowe. Coraz rzadziej wykorzystuje się w tym celu liny bawełniane. Grubość liny dobiera się do wymaganego obciążenia podczas pracy. Olinowanie ruchome często stanowi system lin i bloków, mających na celu zredukowanie siły (np. talia).

Przykłady olinowania ruchomego:

• 
  Topenanta
• 
  Szot
• 
  Pikfał
• 
  Bras (żeglarstwo)

Zobacz też

• olinowanie stałe
• takielunek
• omasztowanie
• ożaglowanie

Bibliografia

• Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 22–24. ISBN 83-7375-197-1.
• Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 376–377. ISBN 978-83-7020-358-0.