Olginiany (biał. Альгіняны, Alhiniany; ros. Ольгиняны, Olginiany) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Gudogaje.

Olginiany
Альгіняны
Ольгиняны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

ostrowiecki

Sielsowiet

Gudogaje

Populacja
• liczba ludności


77
(2019)

Kod pocztowy

231219

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Olginiany”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Olginiany”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Olginiany”
Ziemia54°38′15″N 26°04′47″E/54,637500 26,079722

Współcześnie w skład miejscowości wchodzi także dawny folwark Hipolitowo.

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX w. dwie wsie i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim, w gminie Worniany. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[1] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Worniany, następnie w gminie Michaliszki/Gierwiaty[2]. W 1938 dwie wsie: Olginiany Małe i Wielkie, dwa folwarki: Olginiany I i II oraz folwark Hipolitowo[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej, następnie w województwie wileńskim. W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego

Przypisy

edytuj
  1. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  2. Dz.U. z 1927 r. nr 24, poz. 189
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.

Bibliografia

edytuj