Olgierd Terlecki
Olgierd Terlecki (ur. 18 października 1922 w Oleszycach, zm. 31 grudnia 1986 w Krakowie) – polski prozaik i historyk.
Data i miejsce urodzenia |
18 października 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 grudnia 1986 |
Zawód, zajęcie |
prozaik i historyk |
Życiorys
edytujW 1939 został wywieziony do ZSRR. W 1941 wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W 1942 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty w Shahrisabz, w Uzbekistanie[1]. Później służył w II Korpusie. Brał udział w bitwie o Monte Cassino i Ankonę. Ukończył Kursy Maturalne Nr 1 w Alessano, we Włoszech. Tam też debiutował jako poeta w 1946 na łamach czasopisma „Gazeta Żołnierza”.
W 1947 wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. W latach 1947–1951 był redaktorem „Dziennika Polskiego”, a od 1955 „Życia Literackiego”. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego. W 1982 otrzymał nagrodę miasta Krakowa.
Przez 35 lat był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL, a działalność w tym zakresie szczegółowo opisał jego syn Ryszard[2].
Do współpracy został przymuszony w 1951 groźbą aresztowania[2].
Twórczość
edytuj- Barwne życie szarej eminencji
- Bojowe szlaki pustynne
- Concertina
- Dni wolności
- Generał Sikorski
- Kierunek Cassino (trylogia Polskie drogi)
- Kuzynek diabła
- Lekcja miłości
- Monte Cassino 1944
- Najkrótsza historia drugiej wojny światowej
- Opowieść Włoszki
- Pokonani (trylogia Polskie drogi)
- Przeznaczenie
- Przystanek Londyn (trylogia Polskie drogi)
- Pułkownik Beck
- Siedem dni Isabelli
- Szkice i polemiki
- Troje nieprawdziwych
- Władysław Sikorski
- Z dziejów Drugiej Rzeczypospolitej
Nagrody
edytuj- Nagroda indywidualna RSW „Prasa-Książka-Ruch” (1984)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Czartoryski 1986 ↓, s. 39, 46-47.
- ↑ a b Ryszard Terlecki: „Lachowicz”, mój ojciec. rp.pl, 2012-10-18. [dostęp 2019-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Lista nagród indywidualnych i zespołowych RSW, "Rzeczpospolita", nr 172, 20 lipca 1984, s. 2.
Bibliografia
edytuj- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
- Michał Czartoryski: Na końcu włoskiego buta. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986. ISBN 83-03-01259-2.