Oktawa (akustyka)
Oktawa – w akustyce jest to relacja dwóch dźwięków o stosunku częstotliwości akustycznych 2:1.
Pojęcia oktawa używa także do określenia pasma częstotliwości, którego górna i dolna granica pozostają w stosunku 2:1; oktawę stanowią trzy kolejne tercje. W tym przypadku definiuje się trzy częstotliwości charakterystyczne dla pasma oktawy:
- – częstotliwość dolna,
- – częstotliwość środkowa,
- – częstotliwość górna,
które pozostają w następujących zależnościach:
Zakres dźwięków słyszalnych został podzielony na jedenaście oktaw o częstotliwościach środkowych odpowiednio[1]:
Nr
oktawy1 11,3 Hz 16 Hz 22,6 Hz 2 22,3 Hz 31,5 Hz[2] 44,5 Hz 3 44,5 Hz 63 Hz[2] 89,1 Hz 4 88,4 Hz 125 Hz 177 Hz 5 177 Hz 250 Hz 354 Hz 6 354 Hz 500 Hz 707 Hz 7 707 Hz 1000 Hz 1414 Hz 8 1414 Hz 2000 Hz 2828 Hz 9 2828 Hz 4000 Hz 5657 Hz 10 5657 Hz 8000 Hz 11314 Hz 11 11314 Hz 16000 Hz 22627 Hz
Korzystając z powyższych wzorów można obliczyć, że najniższa oktawa o częstotliwości środkowej 16 Hz rozciąga się od 11,3 Hz, a najwyższa o częstotliwości środkowej 16 kHz – do częstotliwości 22,6 kHz.
Względna szerokość pasma oktawowego wynosi 70,7% częstotliwości środkowej każdej oktawy.
Na potrzeby analizy infradźwięków i ultradźwięków używa się także podziału na oktawy poniżej i powyżej pasma słyszalnego, budowane w oparciu o ten sam schemat.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ WIDMA TERCJOWE I OKTAWOWE POZIOMU CIŚNIENIA DŹWIĘKU. Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania; Zakład Wibroakustyki i Bio-Dynamiki Systemów, Ćwiczenie nr 5.
- ↑ a b W zakresie najniższych częstotliwości występują pewne zaokrąglenia, toteż ustalone częstotliwości środkowe oktaw 31,5 Hz (i 63 Hz) nie są dokładną wielokrotnością (i podwielokrotnością) częstotliwości 16 Hz (i 125 Hz).