Ojciec Ted

telewizyjny serial

Father Ted (ang. Father Ted) – serial komediowy wyprodukowany przez Hat Trick Productions dla Channel 4. Pierwszy odcinek został wyemitowany 21 kwietnia 1995 w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W Polsce serial pokazywany jest na kanale BBC Entertainment. Scenariusz napisali Graham Linehan i Arthur Mathews, twórcy serialu „Big Train”.

Father Ted
Gatunek

Komedia

Kraj produkcji

Wielka Brytania
Irlandia

Oryginalny język

angielski

Główne role

Dermot Morgan
Ardal O’Hanlon
Frank Kelly
Pauline McLynn

Liczba odcinków

25

Liczba serii

3 sezony i 1 odcinek specjalny

Nagrody

BAFTA TV Award (1996, 1999): najlepsza komedia
British Comedy Award (1997): najlepszy sitcom Channel 4,
British Comedy Award (1996): Dermot Morgan jako najlepszy aktor komediowy, Pauline McLynn jako najlepsza aktorka komediowa

Produkcja
Reżyseria

Andy De Emmony, Graham Linehan

Scenariusz

Graham Linehan, Arthur Mathews

Muzyka

Neil Hannon

Czas trwania odcinka

25 min (24 odcinki), 50 min (1 odcinek)

Pierwsza emisja
Data premiery

21 kwietnia 1995

Stacja telewizyjna

Channel 4

Lata emisji

1995, 1996, 1998

Strona internetowa

Film nakręcono w The London Studios (wnętrza) oraz w Irlandii w: Ennis, Ennistymon, Kilfenora i Kilnaboy w hrabstwie Clare, w kinie w Greystones w hrabstwie Wicklow (odc. 3 s. I) oraz w Portrane (hrabstwo Fingal). Odcinek Hell kręcono w kamieniołomach Betchworth w angielskim Surrey.

Fabuła

edytuj

Serial opowiada historię trzech katolickich księży i gosposi – mieszkańców plebanii na wyimaginowanej niewielkiej wyspie Craggy Island położonej u zachodniego wybrzeża Irlandii.

„Father Ted” jest komedią sytuacyjną (sitcom), która zyskała swoją popularność ze względu na humor polegający na przejaskrawieniu i krytyce postaw oraz zachowań współczesnego mieszkańca Irlandii i katolickiego duchowieństwa. Charakterystyka serialowych bohaterów sporadycznie nawiązuje do realnych postaci (np. biskup Brennan, posiadający syna i kochankę w USA) oraz różnych bieżących i historycznych wydarzeń. Serial przyczynił się do popularyzacji niektórych zwrotów i powiedzeń we współczesnym języku angielskim w Irlandii („Feck!”, „Go on, go on, go on...”).

Obsada

edytuj

W rolach głównych

edytuj

W pozostałych rolach

edytuj
  • Jim Norton jako biskup Len Brennan
  • Graham Norton jako ojciec Noel Furlong
  • Rosemary Henderson jako siostra Assumpta
  • Tony Guilfoyle jako ojciec Larry Duff
  • Patrick Drury jako John O’Leary
  • Rynagh O’Grady jako Mary O’Leary
  • Maurice O'Donoghue jako ojciec Dick Byrne
  • Don Wycherley jako ojciec Cyril MacDuff
  • Arthur Mathews jako ojciec Ben
  • Pat Shortt jako Tom
  • Joe Taylor jako Competition Spectator
  • Paul Woodfull jako ojciec Harry Coyle
  • Tom Farrelly jako Gerry Fields
  • Don Foley jako Jim Halpin
  • Paul Tylack jako Award Ceremony Priest
  • John Olohan jako sierżant Deegan
  • Jon Kenny jako Fred Rickwood
  • Jimmy Keogh jako ojciec Fay
  • Chris Curran jako ojciec Jim Johnson
  • Yvonne Shanley jako Janine Reilly
  • Graham Linehan jako ojciec Gallagher
  • Doreen Keogh jako pani Dineen
  • Stephen Gallagher jako Tony Lynch
  • Ann Rowan jako pani Glynn
  • Sharon Carroll jako Nuala Ryan
  • Hugh B. O’Brien jako Eugene
  • Blanaid Irvine jako Mrs Glynn
  • Eamon Rohan jako Colm

Odcinki

edytuj

Sezon I

edytuj
  • 1. „Good Luck, Father Ted”, 21 kwietnia 1994
  • 2. „Entertaining Father Stone”, 29 kwietnia 1994
  • 3. „The Passion of St Tibulus”, 6 maja 1994
  • 4. „Competition Time”, 13 maja 1994
  • 5. „And God Created Woman”, 20 maja 1994
  • 6. „Grant unto Him Eternal Rest”, 27 maja 1994

Sezon II

edytuj
  • 1. „Hell”, 8 marca 1996
  • 2. „Think Fast, Father Ted”, 15 marca 1996
  • 3. „Tentacles of Doom”, 22 marca 1996
  • 4. „The Old Grey Whistle Theft”, 29 marca 1996
  • 5. „Song for Europe”, 5 kwietnia 1996
  • 6. „The Plague”, 12 kwietnia 1996
  • 7. „Rock-a-Hula Ted”, 19 kwietnia 1996
  • 8. „Cigarettes and Alcohol and Rollerblading”, 26 kwietnia 1996
  • 9. „New Jack City”, 3 maja 1996
  • 10. „Flight into Terror”, 10 maja 1996

Odcinek specjalny

edytuj
  • „A Christmassy Ted”, 24 grudnia 1996

Sezon III

edytuj
  • 1. „Are You Right There, Father Ted?”, 13 marca 1998
  • 2. „Chirpy Burpy Cheap Sheep”, 20 marca 1998
  • 3. „Speed 3”, 27 marca 1998
  • 4. „The Mainland”, 3 kwietnia 1998
  • 5. „Escape from Victory (1)”, 10 kwietnia 1998
  • 6. „Kicking Bishop Brennan up the Arse (2)”, 17 kwietnia 1998
  • 7. „Night of the Nearly Dead”, 24 kwietnia 1998
  • 8. „Going to America”, 1 maja 1998

Główne postacie

edytuj

Ojciec Ted Crilly

edytuj

Father Ted (Dermot Morgan) – „zesłany” do oddalonej parafii na Craggy Island, za „sprawę Lourdes”, kiedy to Ted część funduszy kościelnych (przeznaczonych na pielgrzymkę biednego dziecka do Lourdes) wydał na hazard w Las Vegas. Ted zawsze broni się, że owe pieniądze „tylko spoczywały na jego koncie”. Przed tym zdarzeniem Ted był księdzem w Wexford (południowo-wschodnia Irlandia).

Marzeniem Teda jest ucieczka z Craggy Island i zamieszkanie w bogatej parafii. Ksiądz przedstawiony został jako osoba żądna sławy i pieniędzy. Oszukuje organizując akcje charytatywne i konkursy, oszukuje przełożonych, a dla osiągnięcia sławy startuje w konkursie na reprezentanta Irlandii w konkursie Eurowizji (odcinek A Song For Europe – „Piosenka dla Europy”).

Ojciec Dougal McGuire

edytuj

Dougal (Ardal O’Hanlon) – młody ksiądz, przez biskupa określany jako „głąb”, przeniesiony do parafii Craggy Island za tajemniczy „incydent z Blackrock”, w którym uczestniczyły zakonnice i (nieistniejąca już) linia promowa Sealink. Dougal żyje w swoim własnym świecie, nieodróżniając snów od rzeczywistości i z reguły nie rozumiejąc Teda. Dougal wątpi w racjonalność istnienia zorganizowanych religii i podaje w wątpliwość istnienie Boga. Jest uzależniony od jazdy na rolkach.

Ojciec Jack Hacket

edytuj

Father Jack (Frank Kelly) – ksiądz, alkoholik i rozpustnik stosujący przemoc i używający niecenzuralnego języka. Z ww. powodów został przysłany do parafii na Craggy Island. Najczęściej używanymi przez niego zwrotami są: „Feck!” (w irlandzkim slangu odpowiednik angielskiego „fuck”), „Drink!” oraz „Girls!”, lecz czasem komentuje zaistniałe sytuacje innymi krótkimi zwrotami, takimi jak: „Big Bras!”, czy „Jacobs Creek Chardonnay 1991!” (nazwa niedrogiego wina). Ted, w jednym z odcinków, nauczył Jacka dodatkowego zwrotu, którego ma używać w obecności dostojników kościelnych, a który pasuje do każdego zadanego pytania: „That would be an ecumenical matter!” (w wolnym tłumaczeniu: „Jest to sprawa ekumenizmu”).

Inną cechą Jacka jest jego alergiczna reakcja na obecność zakonnic, ucieka wówczas z okrzykiem „Nuns!”.

Jack, jako alkoholik, nie wzgardza również innymi płynami znajdującymi się w domu: płynem do mycia podłóg (który powoduje u niego symptomy śmierci, takie jak zatrzymanie akcji serca i dekompozycja ciała), płynem hamulcowym, olejem silnikowym oraz, powodującym u niego halucynacje, płynem do czyszczenia WC.

Muzyką, która powoduje, że Jack może stać, zamiast siedzieć w swoim fotelu jest Marsylianka.

Pani Doyle

edytuj

Pani Doyle (Pauline McLynn) – gosposia zarządzająca domem, w którym mieszkają trzej księża. Jest mężatką, ale poza zwrotem grzecznościowym „Mrs”, tylko w jednym odcinku (Night of the Nearly Dead) wspomniała przypadkowo o swoim mężu.

Głównym zajęciem Mrs Doyle jest dbanie o dom (budowa szklarni, kopanie rowów melioracyjnych, naprawa dachu, sprzątanie strychu, mycie okien), a przede wszystkim parzenie i serwowanie herbaty. Odmawiając herbaty, gosposia nagabuje „Ahh, go on! – Go on, go on, go on, go on, go on, go on...” (w wolnym tłumaczeniu: „Ach no już, no już, no już, no już...”).

Linki zewnętrzne

edytuj