Oeffag C.I
Oeffag C.I (Öffag C.I) – austro-węgierski samolot rozpoznawczy zbudowany w Österreichische Flugzeugfabrik A.G. Wykorzystywany przez K.u.k. Luftfahrtruppen podczas pierwszej wojny światowej i lotnictwo Wojska Polskiego podczas wojny polsko-bolszewickiej.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Oeffag |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat, konstrukcja drewniana |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1915 |
| Liczba egz. |
20 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Austro-Daimler |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,58 m |
| Długość |
8,4 m |
| Wysokość |
3,27 m |
| Powierzchnia nośna |
54 m² |
| Masa | |
| Własna |
860 kg |
| Startowa |
1350 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
125-130 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
2 m/s |
| Pułap |
4500 m |
| Zasięg |
700 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Austro-Węgry, Polska | |
Historia
edytujNa bazie produkowanych dwumiejscowych samolotów Albatros i Hansa-Brandenburg zakłady Österreichische Flugzeugfabrik A.G. opracowały w 1915 roku własną konstrukcję. W odróżnieniu od pierwowzoru Oeffag miał mniejsze nachylenie słupków międzyskrzydłowych i wznios płatów. Samolot nie spełnił oczekiwań K.u.k. Luftfahrtruppen i po wyprodukowaniu pierwszej serii produkcyjnej liczącej tylko 20 egzemplarzy (o numerze seryjnym 51) zaprzestano produkcji[1]. Samoloty przesunięto do zadań szkoleniowych i łącznikowych[2].
Użycie w lotnictwie polskim
edytujW lotnictwie odrodzonego Wojska Polskiego użytkowano cztery egzemplarze tego samolotu, które zostały zdobyte na lotniskach we Lwowie i Krakowie[2]. Dwa były na stanie 3. eskadry lotniczej bojowej a pozostałe dwa użytkowała Krakowska Szkoła Pilotów[3]. Loty bojowe z ich użyciem wykonywano do jesieni 1919 roku, w szkole pilotów były użytkowane do sierpnia 1920 r.[4]
9 sierpnia 1920 roku jeden z wykorzystywanych w szkole pilotów Oeffagów uległ katastrofie, w wyniku której zginął instruktor sierż. pil. Józef Jaworski i uczeń pil. Antoni Radziwiłł[5].
Konstrukcja
edytujDwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, kabina załogi otwarta. Skrzydła dwudzielne, komora płatów dwuprzęsłowa, usztywniona słupkami i naciągami z linek. Lotki tylko na płacie górnym, napęd lotek linkowy. Na górnym płacie był zamontowany zbiornik opadowy. Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową. Napęd – silnik rzędowy Austro-Daimler (Skoda) o mocy 150 KM (113 kW), chłodzony wodą. Skrzynkowa chłodnica była zamontowana na górnym płacie[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Chołoniewski i Bączkowski 1987 ↓, s. 20.
- ↑ a b Aeroplan i 1'94 ↓, s. 31.
- ↑ Morgała 1997 ↓, s. 121.
- ↑ Oeffag C-I, 1915. samolotypolskie.pl. [dostęp 2020-02-25]. (pol.).
- ↑ a b Oeffag C I (Öffag C I). bequickorbedead.com. [dostęp 2020-02-25]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Tomasz Kopański: Samoloty Oeffag w lotnictwie polskim. „Aeroplan : ilustrowany magazyn lotniczy”. 1'94, 1994. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1232-8839. OCLC 68756948.
- Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, seria: Barwa w lotnictwie polskim. Tomik 6. ISBN 83-206-0566-0. OCLC 830086221.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X. OCLC 313074530.