Odprowadzenie gazów prochowych
Odprowadzenie gazów prochowych – zasada pracy broni automatycznej[1].
Wykorzystuje się w niej energię ciśnienia gazów w lufie, które powstają, kiedy spalany jest ładunek prochowy. Podczas strzału, kiedy pocisk mija otwór znajdujący się, w ściance lufy, a część gazów prochowych wpada do komory gazowej cisnąc na tłok, który jest popychany razem z tłoczyskiem oraz suwadłem do tyłu[1]. Kiedy suwadło przebywa ruchem swobodnym pewien odcinek drogi, następuje odryglowanie zamka, który jest odsuwany do tyłu, a dodatkowo ściskana jest sprężyna powrotna i wówczas zostaje wyrzucona wystrzelona łuska[1]. Sprężyna powrotna wykonuje ruch powrotny, który oddziałuje na suwadło. Zamek oraz następny nabój jest przesuwany przez suwadło w poprzednie położenie, które rygluje zamek i samo wykonuje pewien ruch „swobodny” do przodu, a w końcowym momencie tego ruchu następuje strzał[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Niezgodzki (red.) 1987 ↓, s. 438.
- ↑ Niezgodzki (red.) 1987 ↓, s. 439.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Niezgodzki (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 438-439. ISBN 83-11-07275-2.